استارین وب

​

 ​

این مبحث روند و طراحی گام به گام تناوب زراعی و برنامه کشت های تناوبی در یک مزرعه جداگانه، را ارائه می کند. این روند براساس روش های استفاده شده مجموعه ای از کشاورزان خبره به انضمام سایر منابع می باشد. این روند چکیده ای است از آنچه پرورش دهندگان متخصص بر اساس تجربه، دانش و درک مستقیم خود در یک شیوه نظام مند کسب کرده اند.

به منظور ساده کردن موضوع، دستورالعمل ها به شکلی نوشته شده اند که گویی شخصی که این کاشت را انجام داده و مدیر این مزرعه است.

طراحی گام به گام تناوب زراعی

روند برنامه ریزی کشت تناوبی شامل مجموعه ای از مراحل زیر است:

۱- سازماندهی اطلاعات

۲- ایجاد یک برنامه تناوب کلی

۳- ترسیم نقشه کشت طرح تناوبی

۴- تعیین توالی محصول آینده و برنامه ریزی برای هر بخش از مزرعه

۵- اصلاح برنامه (طرح) توالی محصول

این روند برای کشاورزی که تنها چند نوع محصول را تولید می کند و شرایط زمین زراعی او در همه جا یکسان است، آسان ترین روش می باشد، اما برای کشاورزان با عملکرد چندگانه مفیدترین روش است. نمونه هایی از مزارع با مشکلات تناوبی ساده اکثر مزارع غلات حبوبات و عملکردهای برخی از عمده فروشان سبزی میباشد که همه این محصولات را می توان در زمین زراعی پرورش داد.

این رویه را می توان به منظور برنامه ریزی کردن برای تناوب هایی با محصولات بیشتر وانواع چندگانه خاک به کاربرد، اما فرایندی وقت گیر است.

با این حال، منافع برنامه ریزی نظام مند محصول طرح تناوبی با میزان (مقدار) محصولات و ترکیب زمین های زراعی، افزایش می یابد. در مزارعی که تنها چند نمونه محصول پرورش داده میشود میتوان تناوب های مناسب را با استفاده از تجارب سطحی حفظ کرد. با این وجود، با عملکردی مرکب، یک مشکل طولانی مدت را می توان حل کرد بدون این که کشاورز بفهمد اعمال تناوبی نیمه بهینه هستند.

هرچند که روش برنامه ریزی شده زیر به مراحل متعددی تقسیم شده است، اما روش پیچیده ای نیست؛ اگر ترکیب محصولات بسیار متنوع باشد، اگر یک محصول را چندین بار در هر فصل کشت کنید، محصولات زراعی را دو یا سه برابر کنید و یا زمین های زراعی در قابلیتشان برای پرورش انواع محصولات متفاوت باشند، فرایند طرح کشت تناوبی محصولات پیچیده تر میشود.

نکاتی برای کشت محصولات تناوبی

پرورش دهندگان که مایل به جست وجوی روش برنامه ریزی مفصل نیستند، این خلاصه را در برنامه ریزی توالی محصولات مفید خواهند یافت. باید توجه داشت که مراحل ساده شده ای که در اینجا ارائه شده اند، طرح تناوبی انعطاف پذیر و تعمیم یافتهای را دربر نمی گیرد بلکه توالی معرفی شده برای اینکه سردرگم نشوید. مراحل این بخش به طور ساده و خلاصه شده با حروف الف، ب، ج، … مشخص شده اند.

این مراحل را از مراحل شماره گذاری شده متمایز کنید

الف- تشخیص و اولویت بندی اهداف

ب-ترکیب محصولی خود را بنویسید.

ج- بررسی مساحت اضافی زیر کشت یک نوع محصول

د- تعیین دو محصولی و توالی های کوتاه که در مزرعه به خوبی جواب میدهند.

ه- برنامه ریزی یک طرح برای کشت تناوبی

و-شرایط کشت اینکه چه محصولاتی را می توان در هر واحد مدیریتی کشت داد.

ز- برنامه ریزی تابستان بعدی

برنامه ریزی تناوبی در برابر توالی محصول

​

برنامه های کشت و کار دو جنبه دارند: توسعه برنامه تناوبی کلی وتوالی محصولات خاص.

طرح تناوبی کلی می تواند مشخص کند که مثلا پس از محصولات خانواده سولاناسه محصولات خانواده خردل، سپس سبزیجات سبز رنگ به غیر از خردل و در آخرکدوها را می توان کشت کرد؛ یا بعد از محصولاتی که برای رشد نیاز به یک فصل کامل دارند، یک سال محصولات پوششی و سپس محصولاتی که کمتر از یک فصل نیاز دارند.

این طرح تناوبی چهار چوبی ارئه می کند؛ و طرح توالی جزئیات اینکه در سال بعد چه محصولی در ابتدا کشت می شود. طرح تناوبی باید آنقدر کلی(عمومی) شود که منجر به انعطاف پذیری در توالی شود.

طرح توالی ضرورتا آزمایشی است و به طور مطلوبی فضایی برای محصولات متناوب بعدی در صورت تغییرات دقایق آخر آب و هوایی یا اجبار بازار باقی بگذارد. برنامه تناوبی نسبتا مهم در برابر توالی محصولات در طرح کلی محصول بستگی به مزرعه دارد. به طور کلی، همانطور که عملکرد مزرعه ترکیبی افزایش می یابد، برنامه ریزی (طرح) تناوبی تا حد امکان کاهش می یابد و توالی دقیق محصول، بحرانی تر میشود.

اگر عملکرد مزرعه برای برنامه ریزی تناوبی مناسب است، توسعه یک طرح به مقدار بیشتری توالی محصولی را ساده می کند.

برای خواندن ادامه مطلب طراحی گام به گام تناوب زراعی کلیک کنید.

​

​

 ​

این مبحث درباره روش هایی است که زیست شناسان و دانشمندان خاک، در مورد کشت تناوبی در نظر می گیرند. بر خلاف کشاورزان متخصص که تناوب را به عنوان یک فرآیند در نظر می گیرند، دانشمندان و متخصصان، عمیقا جنبه های خاص تولید مواد آلی را مطالعه می کنند.

آنها به طور مفصل بررسی می کنند که چگونه کشت تناوبی، جنبه خاصی از سیستم مزرعه را تحت تأثیر قرار میدهد. درک مفاهیم ارائه شده می تواند به حل دوباره مشکلات پیش رو و توسعه برنامه تناوب کمک کند. متخصصان کشت تناوبی را از آغاز پیدایش علم کشاورزی در اوایل قرن ۱۹ مورد مطالعه قرار دادند.

اخیرا دانشمندان یک روش اصلاح شده در کشت تناوبی را به علت افزایش مشکلات مرتبط با محصول دهی مداوم گونه های منفرد اتخاذ کرده اند. در ۱۰ سال گذشته، محققان شروع به مطالعه فرایند کشت تناوبی در زمین های ارگانیک کردند.

بررسی توالیهای کشت محصول، در طول چند سال نیاز به شکیبایی خارق العاده و منبع مالی دارد که به مراتب بیشتر از کمکهای دولتی است. اکثر تحقیقات یک تناوب دو یا سه ساله را با میزان متداول محصول دهی مقایسه کردند.

این مطالعات، اغلب اطلاعات کمی در ارتباط با کشاورزان ارگانیک را فراهم کرده است. فواید بیولوژیکی و فیزیکی کشت تناوبی به دو دسته کلی و مرتبط با یکدیگر، تقسیم شده که عبارتند از بهبود کیفیت خاک و مدیریت آفت ها.

الگوهای خاصی برای هر کدام از این مقوله ها وجود دارد. کیفیت خاک گرایش به بهبود خاک در طول زمان دارد. بسیاری از لگومها (چمنهای بنشی) ریشه هایی عمیق دارند که خاک را پوک و مواد مغذی را باز یافت می کند. علفهای هرز، سیستم های متراکم تری را برای ریشه های ضعیف بوجود می آورند، اما در سیستمی با کشت بقولات انسجام خاک بهتر میشود.

به علاوه ریشه های آنها، به کندی از طریق فرم های متعدد مواد ارگانیک خاک فاسد می شوند، موادی که تمایل به تثبیت خاک و ذخیره سازی مواد مغذی برای رشد محصول دارند. در نتیجه محصولات جدید تمایل دارند که تاثیرات متضادی بر خاک داشته باشند و این به علت موارد زیر است:

1- میانگین تراکم نسبتا کم ریشه ها در هر متر مربع از خاک

۲- وجود خاک بایر بین ردیفهایی که در معرض بارش باران قرار می گیرند.

عوامل بسیاری می تواند این روشهای متضاد را اصلاح کند که شامل نوع و میزان تکرار کاشت و موادی که کشاورز برای اصلاحات خاک مانند کمپوست، مواد آلی و پودر سنگ استفاده می کند است.

تضاد بین علفهای هرز و محصولات پوششی، یک نقطه شروع خوب برای درک ارتباط بین کشت تناوبی و کیفیت خاک ایجاد می کند. علی رغم این که کشت تناوبی یک عنصر مهم در مدیریت بیماری ها، علفهای هرز و آفات است، اما یک اکسیر نجات بخش نیست.

بسیاری از مشکلات مرتبط با آفات را نمی توان با کشت تناوبی برطرف کرد. یک عامل مهم که توانایی کشت تناوبی برای مدیریت آفت ها را کنترل می کند ویژگی میزبانی آفات است. آفت های خاص، بر میزبانی گونه های خاص یا خانواده ای از محصولات متمرکز می شوند در حالی که این آفت های خاص میتواند گونه های خاص یا خانواده ای از محصولات را نابود کند.

عوامل اصلی دیگر تحرک و بقای آفت است. آفات متعددی می توانند در مزرعه به واسطه محصولات متعدد باقی بمانند و کشاورز باید از روش های مدیریتی علاوه بر تناوب، برای حفظ کیفیت محصول و سوداوری آن استفاده کند. آفت های متحرک می توانند در یک مزرعه پخش شوند و ایجاد مشکلاتی کنند.

گونه های خاص آفات، در یک دوره کوتاه بدون محصول میزبان مناسب حذف می شوند. در موردی دیگر، افت های پراکنده نشده که محصولات کمی میزبان آنها هستند میتوانند کنترل تناوب را در دیگر محصولات آسان کنند. مدیریت خاک از نظر بیماریها و آفات به شیوه های متعدد انجام می گیرد.

برای مثال مواد غذایی محصولات بر مقاومت بیماری گیاه اثر می گذارد. بعضی محصولات، انواع خاص بیماریهای خاکزاد را کاهش می دهند و کیفیت فیزیکی خاک و سود آوری مدیریت مکانیکی علفهای هرز را بهبود می بخشند. همه این عوامل تحت تأثیر کشت تناوبی قرار می گیرند.

کشت تناوبی و خاک

زمین زراعی مطلوب شرایط خوبی برای جوانه زدن بذر و تکثیر ریشه ارائه میدهد و به محصولات اجازه میدهد تا رشد کنند. همچنین خاک یک زمین مزروعی خوب، فرایندهای دیگری را مانند تهویه خاک و دسترسی گیاه به آب را تسهیل می کند.

برای خواندن ادامه مطلب چگونه کشت تناوبی، جنبه خاصی از سیستم مزرعه را تحت تأثیر قرار میدهد؟ کلیک کنید.

​

​

 ​

به مجموعه ای از مواد بستری، ادرار و مدفوع گاو، گوسفند، مرغ با هر حیوان دیگری است که از محل نگهداری آنها بدست می آید کودهای حیوانی اطلاق می شود.

در صد مواد غذایی کود حیوانی و کیفیت فیزیکی آن به عواملی مثل نوع حیوان، کیفیت مواد بستری، میزان پوسیدگی کود، تغذیه دام، میزان سدیم و مقدار بذر علفهای هرزه اسپور بیماریها، لارو و تخم حسرات، سن و خاک دارد.

در صد ازت کود گاوی بیشتر از کود گوسفندی و مرغی است. ولی درصد فسفر و پتاسیم کود مرغی از کودهای گاوی و گوسفندی بیشتر است.

درصد مواد غذایی کودها به تغذیه دام بستگی دارد.

مثلا چنانچه جیره غذایی دام از نظر یک عنصر ضعیف باشد، کود حاصله نیز به طریق اولی از نظر آن عنصر ضعیف خواهد بود و یا مثلا هر چه درصد فیبر جیره غذایی بیشتر باشد در صد فیبر مدفوع نیز زیادتر خواهد بود.

فراوانی ترکیبات آلی ازت دار ساده در کود حیوانی تازه بسیار مساله ساز است. تجزیه سریع این مواد سبب آزاد شدن آمونیاک و تجمع آن در مجاورت ریشه ها گشته و موجب مسمومیت گیاه می گردد.

پوسیدگی اولیه کود این مشکل را مرتفع می سازد بهمین جهت هیچ گاه نباید کود حیوانی تازه را به محصول کاشته شده داد.

زیادی املاح در کود نیز می تواند از طریق ایجاد پتانسیل اسمزی و یا مسمومیت مستقیم گیاه مساله ساز باشد.

بنابراین وجود مقدار متعادلی از عناصر غذائی و عدم زیادی عناصری مثل سدیم در کود دامی مطلوب می باشد. کیفیت مواد بستری نیز نقش مهمی در کیفیت و حالت فیزیکی کود حیوانی دارد.

معمولا اصطبل گوسفند فاقد بستر است. بدین لحاظ سرعت تجزیه و پوسیدگی کود گوسفندی زیاد و دوام آن در خاک کمتر از سایر کودها می باشد. کود گوسفندی را کود گرم گویند.

در مرغداری ها بیشتر از خاک اره و در گاو داريدا معمولا از كاد بعنوان مواد بستری استفاده می کنند. سرعت تجزیه و پوسیدگی گاه بیش از خاک اره می باشد. و بالعکس دوام خاک اره در خاک بیش از کار است.

برای خواندن ادامه مطلب کودهای حیوانی در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

کودهای گیاهی

کودهای آلی و گیاهی یکی دیگر از انواع کودهایی می باشد که در زراعت ارگانیک برای رشد بهتر محصول و با کیفیت تر می توان از آنها استفاده کرد.

کود سبز

یکی دیگر از راه های افزایش ماده آلی خاک استفاده از کود سبز در تناوب زراعی می باشد. منظور از گود سبز شخم زدن گیاه در خاک پس از رشد کافی و بدون برداشت محصول است .اثر کود سبز بر خصوصیات فیزیکی خاک همانند کود حیوانی می باشد.
ولی کود سبز عملا مواد غذایی به خاک اضافه نمی کند، بلکه آن چه را که طی رشد خود از خاک جذب کرده و در خود ذخیره نموده است به خاک بر می گرداند، اما در صورتی که از گیاهان تیره بقولات به عنوان کود سبز استفاده شود تمام ازت تثبیت شده را به خاک بر می گرداند.

از طرف دیگر کود سبز با جذب و ذخیره مواد غذایی در خود از شسته شدن آنها جلوگیری می نماید. گیاه مورد استفاده به عنوان کود سبز می بایستی اثرات فیتوتوکسینی بر رشد محصول بعدی نداشته باشد، فصل رشد کوتاهی داشته، تراکم بوته بالا را تحمل کند و رشد سبزینه ای زیادی داشته باشد تا علاوه بر این که مقدار زیادی ماده آلی به خاک اضافه می کند، پوشش کامل خاک را تامین نماید.

پوشش کامل خاک برای جلوگیری از فرسایش خاک و ممانعت از رشد علف های هرز ضرورت دارد؛ بنابراین اهداف کود سبز را می توان در افزایش ماده آلی خاک، حفظ مواد غذائی خاک (در صورت استفاده از گیاهان تیره بقولات افزایش ازت خاک)، جلوگیری از فرسایش خاک و مبارزه با علف های هرز خلاصه نمود.

توجه به اهداف فوق روشن می سازد که کود سبز قبل از گیاهان وجینی در تناوب قرار میگیرد. کود سبز در سیکل تناوبی فقط می تواند جایگزین آیش فصلی گردد.

چنانچه طول آیش فصلی موجود برای تولید یک محصول کفایت می نماید، استفاده از کود سبز طی آن آیش فصلی مجاز نیست. نوع آیش فصلی (زمستانه یا تابستانه) که در شرایط کشت آبی توسط کود سبز جایگزین می شود به شرایط اقلیمی بستگی دارد.

در نواحی اقلیمی که با زمستان سرد مشخص می شوند، گیاهان وجینی (مانند چغندرقند، پنبه، ذرت و سیب زمینی در بهار کاشته می شوند و آیش زمستانه می تواند توسط کود سبز اشغال گردد.

در آن نواحی اقلیمی که با زمستان ملایم مشخص می شوند گیاهان وجینی ممکن است در پائیز (مانند چغندر قند و سیب زمینی) یا در بهار (مانند ذرت، پنبه و افتابگردان) کاشته شوند و کود سبز می تواند محصولی تابستانه یا پائیزه عکس دوران رشد محصول اصلی باشد.

مهمترین گیاهانی که به عنوان کود سبز در کشت آبی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از خلر، لوبیا روغنی،انواع لوبیا، چاودار، شبدر، جو و گندم سیاه.

یونجه به عنوان کود سبز کاشته نمی شود، اما در صورتی که پس از حصول رشد کافی سبزینه ای به خاک برگردانده شود، بعضی از اهداف کود سبز را تامین می کند.

​

گیاهانی مثل گندم سیاه، چاودار و شبدر ایرانی به خوب در خاک های فقیر رشد می کنند و در بهبود باروری و ساختمان خاک ها موثر می باشند.

کود سبز را حداقل دو هفته قبل از کاشت محصول اصلی به خاک بر می گردانند. هر چه درصد مواد خشبی کود سبز بیشتر و ازت آن کمتر باشد، می بایستی با فاصله زمانی طولانی تری از کاشت محصول اصلی به خاک برگردانده شود.

در صورتی که از گیاهانی مثل یونجه یا شبدر به عنوان کود سبز استفاده می شود می بایستی ابتدا آنها را با ماشین آلاتی مانند کولتیواتور پنجه غازی از پایین طوقه قطع نمود تا خشک گردند یا آنها را با علف کش راندآپ یا توفوردی خشک کرد و ۳ تا ۴ هفته بعد از طوقه کن کردن یا تیمار با علف کش در وضعیت گاورو بودن خاک شخم شوند.

در غیر این صورت رشد مجدد این گیاهان به وقوع پیوسته و به صورت علف هرز در خواهند آمد. هیچگاه نبایستی کود سبز را به عنوان علوفه برداشت و یا مورد چرای دام قرار داد.

این عمل باعث خروج مواد غذائی از خاک گشته و ممکن است رشد و عملکرد محصول بعدی را نقصان دهد.

چرای دام با یک برداشت مختصرعلوفه از کون سبز هنگامی امکان پذیر است که کود شیمیائی کافی به خاک داده شود و ایش فصلی موجود اجازه رشد مجدد و کافی را به کود سبز بدهد.

به کار گیری کود سبز در شرایط دیم ایران به نواحی پرباران ساحل خزر محدود می شود. در این نواحی می توان از گیاهانی مانند جو و چاودار به عنوان کود سبز برای محصولات وجینی بهاره مانند پنبه، ذرت و آفتابگردان استفاده نمود.

در این شرایط کود سبز را می بایستی حدود یک ماه قبل از کاشت در خاک شخم زد تا پوسیدگی مناسبی اتفاق افتاده و رطوبت کافی برای رشد محصول اصلی در خاک ذخیره شود.

برای خواندن ادامه مطلب کودهای آلی و گیاهی در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

کنترل علف های هرز یکی از جنبه های مهم تولید در هر نظام کشاورزی و زراعت ارگانیک است که از اهمیت بالایی برخوردار می باشد و احتیاج به استفاده اصول و روش های مخصوص خود را دارد.

علف های هرز به دلیل رقابت با گیاهان زراعی برای عوامل محیطی و نهاده ها، موجب کاهش کیفیت و کمیت محصول و ایجاد پناهگاهی مناسب برای حشرات و عوامل بیماری زا می شوند که می توانند مشکل ساز باشند.

مبالغ هنگفتی که هرساله کشاورزان صرف کاهش اثرات سوء علف های هرز بر روی محصولات خود می کنند و همچنین خسارت هایی که آن ها به دلیل نبود کنترل کافی علفهای هرز متحمل می شوند نشانگر اهمیت این موضوع است.

در حال حاضر کشاورزان آمریکایی سالانه حدود 6/2 دلار صرف کنترل علف های هرز مزارع خود می کنند که از این میان 3/6میلیارد دلار صرف خرید و حدود ۲۰۰ میلیون کیلو گرم سموم مختلف علف کش می شود.

در آمریکا حدود ۵۰ درصد از کل عملیات شخم در ارتباط با کنترل علف های هرز است و لازمه اجرای این عملیات شخم به کارگیری چهارونیم میلیون دستگاه تراکتور و مصرف سالانه ۷۵میلیارد لیتر نفت خام است.

با توجه به نقش زیاد علف کش ها در کشاورزی امروزی بعضی عوامل سبب شده که مساله لزوم ارزیابی دوباره استفاده از این متد توصیه شود.

– منابع آب آشامیدنی مانند رود خانه ها و سفره های آب زیرزمینی به سموم علف کش آلوده شده اند و این موضوع سبب پیدایش بیماری هایی چون سرطان خون شده است.

– هزینه سنگین تهیه و مصرف این سموم سبب شده کشاورزان کمتر از این مواد استفاده کرده و با استفاده از روش های مناسب و کم هزینه تر بتوانند سود خود را افزایش دهند.

بر اساس تجربه های کشاورزان و نتایجی که از پژوهش های انجام شده به وسیله محققان به دست آمده مشخص شده که در کشاورزی یک سری روش های فیزیکی و بیولوژیکی برای کنترل علف های هرز وجود دارد که می توانند ضمن کاهش وابستگی کشاورزان به علف کش ها زمینه بهبود شرایط زیست محیلی و کسب سود مناسب در تولید را نیز فراهم کنند.

از مهم ترین جایگزین ها می توان به اجرای تناوب زراعی، استفاده از سیستم کشت مخلوط، کاشت گیاهان پوششی با خواص آللوپاتیک استفاده از عوامل بیماری زا و حشرات آفت علف هرز و اجرای روش های خاص در شخم اشاره کرد.

مدیریت علف هرز

​

علفهای هرز گیاهانی هستند که در مکان ها یا در دوره های ناخواسته ای از فصل زراعی رشد می کنند.

در یک مزرعه علف های هرز معمولا ناخواسته هستند برای اینکه آنها با محصول برای آب، موادغذایی و نور آفتاب رقابت می کنند و بنابراین مانع رشد محصول مورد نظر می شوند.

علفهای هرز ممکن است درآمد را بوسیله به تأخیر انداختن عملیات برداشت، پایین آوردن کیفیت محصول و با تولید بذر و ایجاد ساقه زیرزمینی که مزرعه و بیشتر محصولات را آلوده می کند، کاهش دهد.

از طرف دیگر علفهای هرز مزایایی نیز دارند و باعث حاصلخیزی خاک و بهبود ساختار خاک می شوند، همینطور به عنوان میزبان برای ارگانیسم های سودمند و یا آفات و بیماری ها، برخی از آنها برای مصرف دام و انسان، تهیه مالچ و جلوگیری از فرسایش مفید ابتدایی و مرحله برداشت است.

هدف معیارهای مدیریتی ارگانیکی علت برای نگهداری جمعیت علف های هرز در یک سطحی که منجر به زیان اقتصادی پرورش محصول یا صدمه زدن به کیفیت آن نمی شود، می باشد.

-تناوب زراعی و کشت مخلوط

-محصولات علوفه ای چند ساله

– اللوپاتی

– انتخاب گیاه زراعی مناسب

-مدیریت گیاه زراعی(تاریخ کاشت، عمق کاشت، تراکم و …)

-کنترل مکانیکی و استفاده از شعله

انرژی ورودی در کشاورزی رایج در مقایسه با کشاورزی ارگانیک برای بعضی محصولات زراعی بسیار بیشتر است که این امر خطرات زیست محیطی بسیاری را نمایان می سازد.

روش های مبارزه با علف هرز

چند روش ممکن است در زمان یکسان به کار برده شوند. اهمیت و تأثیر روش های مختلف به گستره بزرگ گونه های علفهای هرز و شرایط محیطی وابسته است.

به هر حال بعضی روش ها برای محدوده وسیعی از علفهای هرز بسیار مؤثرند و بنابراین بطور منظم استفاده می شوند.

اجرای تناوب زراعی در کنترل علفهای هرز

استفاده از تناوب زراعی چهارچوب اصلی کنترل پایدار علفهای هرز را تشکیل می دهد.

هر چند با اجرای تناوب زراعی مشکل تداخل ناشی از علفهای هرز بر طرف نخواهد شد اما بدین وسیله می توان گسترش جمعیت آن ها را محدود کرده و از ایجاد تغییرات بیشتری در ترکیب گونه ها جلوگیری کرد.

از آنجا که گیاهان زراعی به ویژه گونه های خاصی از علف هرز که دارای تشابه در عادت های رشد با آنها باشند تحت تاثیر قرار می گیرند، بنابراین با کاشت متناوب محصولات گوناگون که در زمان رسیدگی و در تاریخ کاشت، توان رقابتی و نیاز های غذایی با هم متفاوت باشند، می توان در رشد و تولید گونه های معینی از علفهای هرز خلل ایجاد کرد.

برای خواندن ادامه مطلب کنترل علف های هرز در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

در این مقاله پیرامون اثرات کاشت های مختلف بر کشاورزی ارگانیک و با تمرکز بر نقش گیاهان پوششی صحبت خواهیم کرد.

خاک سالم، گیاه سالم، انسان سالم با کشاورزی ارگانیک

رشد سریع علم و فناوری های نوین همچون مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، استفاده بی رویه از کودها و آفت کش های شیمیایی اگر چه باعث افزایش کمی تولیدات کشاورزی گردید و مشکل غذا را در بسیاری از کشورها بالاخص کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه حل نموده است.

اما به دلیل بر هم خوردن تعادل بیولوژیکی اکوسیستم ها و تاثیر نامطلوب باقی مانده سموم و هورمون های موجود در کودهای شیمیایی بالاخص نیترات و کادمیم به عنوان ۲ عامل بیماری زا و سرطان زا، بروز آفات و بیماری های عدیده در انسان، گیاه و حیوان و کاهش کیفیت مواد غذایی باعث مطرح شدن کشاورزی کاملا متفاوت و متضاد با کشاورزی صنعتی امروزی به نام کشاورزی ارگانیک در جهان شده است.

کشاورزی ارگانیک که از آن به عنوان کشاورزی پایدار نیز نام برده می شود تعریف آن از کشوری به کشور دیگر بر اساس اقلیم آن متفاوت است اما وجه مشترک آن عبارت است از:

شیوه ای کشاورزی که گیاهان و یا حیوانات تولید شده در این روش بدون دخالت و مصرف افراطی نهاده دام خارج از مزرعه و یا نهاده هایی که منشاء شیمیایی دارند مانند کود و آفت کش، حشره کي قار کش، علف کش، ترکیبات اصلاح شده ژنتیکی و نژادی، داروهای دامپزشکی، مواد افزودنی و تابش اشعه ها تولید شوند.

به دلیل مصرف به شدت محدود کودهای شیمیایی دفع آفات نباتی در تولید محصولات در این روش که این مهم در راستای تعامل سازگار فعالیت انسان با سیستم چرخه طبیعت و استفاده منطقی و متعارف از آن که خود عاملی در جهت ایجاد تعادل پایدار در منابع آب و خاک خواهد بود به آن کشاورزی پایدار نیز گفته می شود.

​

هدف کشاورزی ارگانیک افزایش راندمان تولید محصول با شرط حفاظت از حاصل خیزی خاک و با کمترین تکیه بر استفاده از مواد شیمیایی می باشد.

البته این سوال همواره به عنوان یک سوال مهم و حیاتی برای کارشناسان و متخصصین صنعت کشاورزی مطرح بوده است که چگونه می توان بدون بر هم زدن اکوسیستم و آلوده کردن آب، خاک و هوا بتوان عملکرد سیستم کشاورزی را افزایش داد؟

کشاورزی ارگانیک تا حد بسیار زیادی توانسته است به این سوال پاسخ دهد.

زیرا کشاورزی ارگانیک نوعی مدیریت تولید محصول می باشد که به دلیل استفاده از نهاده های داخل مزرعه و به صورت طبیعی باعث تقویت و توسعه سلامت اکوسیستم های زیستی و خاک می شود.

این روش از کشاورزی را نمی توان بازگشت به کشاورزی سنتی که اجداد ما انجام می دادند قلمداد کرد و مجریان بخش کشاورزی نمی توانند خود را بی نیاز از دستاوردهای علمی احساس کنند زیرا مجهز شدن این نوع کشاورزی به علم و تکنولوژی روز دنیا باعث شده که مناسب ترین کیفیت تولید کشاورزی را به خود اختصاص دهد.

از عواملی که باعث گردیده است کشاورزی ارگانیک تبدیل به رویکردی جهانی شود و رشدی سریع در جوامع پیدا کند اقتصادی بودن و اهمیت دادن به اکولوژی و حفظ خاک و محیط زیست می باشد.

البته این نکته نیز حایز اهمیت می باشد که کشاورزی ارگانیک صرفا جایگزین نمودن نهاده های آلی با عوامل شیمیایی نمی باشد زیرا استفاده غیرصحیح و غیر متعارف مواد آلی نیز باعث اختلال در سیستم چرخه های زیستی می گردد.

اساس کشاورزی بیولوژیک یا ارگانیک بر زنده بودن سیستم خاک و در حالت کلی مزرعه استوار است که با تقویت خاک باعث قوت میکروارگانیسم های مفید نیز می شود.

برای خواندن ادامه مطلب نقش گیاهان پوششی در کشاورزی ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

.Nasturtium officinale R. Br

تیره:

Brassicaceae

گیاهشناسی

گیاه علف چشمه از تیره شب بو، گیاهی است علفی و پایا که اختصاصا در چشمه ها، مجاری باریک آب ها و نواحی مردابی می روید. از ساقه های خوابیده آن که عموما ضخیم و گوشت دار است، جا به جا ریشه های کوچک و سفید رنگ به صورت شبکه ای خارج می شود که ارتباط آن ها را در نقاط مختلف به زمین باعث می گردد.

برگ های آن متناوب، گوشت دار، مرکب از ۳ تا ۹ قطعه نامنظم، به رنگ سبز تیره و عاری از کرک است. در قسمت انتهایی ساقه آن، گل های سفید رنگی، مجتمع به شکل خوشه، ظاهر می شود که پس از آمیزش، هریک به میوه ای به صورت خورجین و به طول ۲ تا ۲.۵ سانتی متر تبدیل می گردد. دانه اش قهوه ای رنگ، مدور و واقع در دو ردیف در داخل میوه است.

علف چشمه، در جریان های ملایم آب زلال زندگی می کند و در تمام مدت تابستان نیز گل دارد. پراکندگی آن به صورتی است که در همه نواحی مشابه تا ارتفاعات ۲۰۰۰ متری یافت می شود. طول ساقه آن به تناسب شرایط محیط زندگی تفاوت می کند به طوری که در جریان های آب کم عمق، ساقه اش کوتاه ولی در جریان های آب نسبتا عمیق که زلال نیز باشد، از ۲ متر هم تجاوز می نماید.

نمونه هایی از این گیاه که در ارتفاعات زیاد به سر می برند معمولا طعمی تلخ دارند، برعکس نمونه هایی از آن ها که در اعماق زیاد آب می رویند، طعم تند خود را از دست می دهند.

پرورش علف چشمه از تیره شب بو در همه نواحی معمول است زیرا به حالت خام در سالاد و یا مانند سبزی خوردن با اغذیه مصرف می شود و چون طعم تند ملایم و مطبوع دارد و از سبزی های مفید نیز به شمار می آید، بیش از انواع دیگر مورد توجه است. برای پرورش آن باید دانه گیاه شب بو را در هنگام بهار، در حاشیه جریان های ملایم آب پاشید. به زودی گیاه سبزی با برگ های گوشت دار حاصل می شود که انشعابات ساقه اش، تمام کناره های جریان آب را به حالت پرپشت فرا می گیرد.

پرورش آن در تشتک های بزرگ چوبی که در ته آن مقداری خاک ریخته و روی آن را از یک قشر آب پوشانده باشند نیز معمول است. در طریقه اخیر باید آب ظرف را گه گاه عوض کرد. از پرورش آن، نژادهای مختلفی به دست آمده که بعضی از آن ها بسیار مورد توجه است. موقع برداشت محصول زمانی است که این گیاه شب بو داراری گل باشد زیرا فقط در این موقع است که گیاه دارای حداکثر اسانس می باشد. قسمت مورد استفاده گیاه، تمام اندام آن به حالت تازه است.

برای خواندن ادامه مطلب علف چشمه گیاهی با خواص اعجاب انگیز کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

.Nuphar luteum (L.) Sibth

تیره:

Nymphaeaceae

گیاهشناسی

نیلوفر آبی زرد از تیره نیلوفر آبی، گیاهی پایا و دارای برگ های ضخیم، مواج، بیضوی – مدور با دمبرگ دراز است. گل های آن به رنگ زرد زیبا و به پهنای ۳ تا ۷ سانتی متر (کوچک تر از نیلوفر ‌آبی) است. در غالب نواحی نیمکره شمالی، در استخرها و آب های راکد می روید. عطر گل های آن قوی تر از نیلوفر آبی است.

​

ترکیبات شیمیایی

ریزوم گیاه نیلوفر آبی زرد دارای مواد قندی مختلف، آمیدون، مواد رزینی و الكالوئیدی به نام نوفارین همراه با تانن است. مقدار آمیدون در ریزوم جوان گیاه، معادل ۱۸ درصد است. وجود الكالوئیدی به نام نوفاریدین (nupharidine) نیز در ریزوم گیاه ذکر شده است. نوفاریدین، الکالوئیدی به فرمول C۱۵H۲۳NO۲ و به وزن ملکولی ۲۴۹.۳۴ است و از ریزوم گیاه مذکور استخراج شده است. در گونه های دیگر این گیاه مانند .N. japonicum DC نیز وجود دارد و به حالت متبلور به دست آمده است. نوفاریدین در گرمای ۲۲۱ درجه، ذوب می گردد. در الكل، کلروفرم، اتر، استن، الكل آمیلیک و اسیدهای رقیق حل می شود.

خواص درمانی

اختصاصات درمانی گیاه نیلوفر آبی زرد‌ مشابه نیلوفر آبی است. اثر قابض و نیرو دهنده دارد. قرار دادن ریشه آن بر روی پوست بدن، باعث التهاب و قرمزی آن می شود. گل های آن به طور ضعیف اثر مخدر، نرم کننده و رفع تحریکات جلدی دارد. از گذشته معتقد بودند نیلوفر آبی، اثر ضعیف کننده قوای جنسی را دارد و پزشکان قدیم ایرانی و عرب از این نظر آن را دارویی موثر می دانند.

برای خواندن ادامه مطلب خواص نیلوفر آبی زرد کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Sesamum indicum

تیره:

Pedaliaceae

کنجد به عنوان اصلی ترین روغن گیاهی شناخته شده است. این امر قطعا به بين النهرين حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و در زبان اکدی و سومری به نام ایلو (در تامیل واژه کنجد به نام ایلو هم شناخته شده است).

دانه کنجد یکی از اولین محصولات فرآوری شده برای روغن و هم چنین به عنوان یکی از اولین مواد در ادویه جات و فلفل استفاده می شود. ۶۰۰ سال قبل از میلاد، آشوریان از روغن کنجد به عنوان غذا، مرهم و دارو استفاده می کردند که باید آن را غنی می کردند که البته ساختن این مواد بسیار گران بود.

هندوها از آن به عنوان چراغ های نذری استفاده می کنند که به عنوان روغن مقدس در نظر گرفته می شود. کنجد در ایران از حدود ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح محصولی با اهمیت بوده و با کشت آن، این منطقه مرکز عمده‌ی انتشار آن، به عنوان یک گیاه اهلی بوده است.

گیاهشناسی

​

کنجد گیاهی از تیره‌ی کنجدیان، یک ساله گاه چند ساله و ارتفاعش حدود ۱ متر است. طول دوره ی رشد آن بسته به نوع و شرایط محیطی، حدودا بین ۴ تا ۶ ماه است. ساقه ی گیاه کنجد راست و مقطع آن معمولا مربع شکل و گاه مستطیلی، پهن و دارای شیارهای عمودی است و ممکن است صاف، کمی کرک دار یا زیاد کرک دار باشد که مقدار کرک روی ساقه با مقاومت در برابر خشکی مربوط است.

رنگ ساقه از سبز روشن تا ارغوانی متغیر و معمولا سبز تیره است. بر روی ساقه ی اصلی و شاخه های فرعی به وجود می آیند. گیاه کنجد با ساقه ی کوتاه از ارقام زودرس و با ساقه ی بلند از ارقام دیررس است. گیاه کنجد دارای ریشه ی مستقیم، قوی و بسیار توسعه یافته است که به طور متوسط حدود ۱ متر در خاک فرو می رود.

ریشه های فرعی بیشتر در سطح خاک گسترده اند و رشد آن ها معمولا تا هنگام گل کردن ادامه دارد و بعد از آن کم کم متوقف می شود. داشتن گیاه قوی و سالم به رشد خوب ریشه بستگی دارد. مقاومت گیاه کنجد در برابر خشکی ناشی از سیستم گسترده ی ریشه ی آن در خاک است. برگ کنجد در گونه های مختلف و حتی در یک بوته از نظر شکل و اندازه بسیار متنوع است. معمولا برگ های پایین بوته، پهن با حاشیه ی دندانه دار و برگ‌های میانی، نوک تیز و گاهی کمی دندانه دار و برگ‌های بالایی، باریک تر و نوک تیز هستند.

سطح برگ نیز گاهی صاف و گاهی چین خورده و چسبناک و تا حدی کرک دار است و با یک دمبرگ نسبتا بلند به ساقه متصل می شود. آرایش برگ نیز از یک بوته با بوته دیگر متفاوت است و در یکی ممکن است متناوب و در دیگری متقابل باشند و در برخی، برگ های پایین متقابل و برگ‌های بالایی متناوب هستند.

رنگ برگ‌ها سبز تیره و کدر و اغلب کرک دار هستند. طول برگ بین ۳ تا ۱۷ سانتی متر و عرض ۱ تا ۱.۵ و طول دمبرگ بین ۱ تا ۵ سانتی متر است. گل های آن به طور منفرد و گل آذین که از کنار برگ های پایین تر به صورت تکی و در قسمت بالای ساقه و شاخه ها به صورت مجتمع دیده می شوند.

رنگ گل معمولا سفید یا صورتی بسیار کم رنگ است و گاهی ممکن است تیره تر و یا ارغوانی نیز دیده شود و ممکن است سطح داخلی آن خال های قرمز، سیاه یا زرد داشته باشد. گل‌ها صبح زود باز می شوند که ۹۵ درصد بین ۵ تا ۷ صبح است، و بعداز ظهر پژمرده می شوند و اکثر آن ها بین ساعت ۴.۵ تا ۶ بعداز ظهر می ریزند.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره کنجد و کشت آن بدانید! کلیک کنید.

​

​

 ​

بن سای (Bonsai) کلمه ای ژاپنی است که معنای آن “کاشته شده در سینی یا گلدان” است. بن سای از دو واژه bon به معنی سینی، ظرف یا گلدان کوچک یا کوتاه و sai  به معنی درخت یا گیاه تشکیل شده است.

بن سای چیست؟

بن سای به گیاهانی اطلاق می شود که به صورت طبیعی دارای اندازه های بزرگی هستند ولی برای نگهداری در محیط هایی با فضای کم، کوچک سازی شده اند.

خاستگاه اصلی فرایند بن سای، چین، تایلند و به ‌طورکلی شرق و جنوب شرق آسیا است و عمری در حدود 2 قرن دارد.

واژه بن سای یا درختچه ‌های مینیاتوری ژاپنی، در ایران به صورت های بونسای، بنسای و بون سای نیز نوشته می شود.

اساس بن سای بر مبنای فرایند نگهداری و پرورش درختان یا گیاهان، درگلدان های نسبتا کوچک و تیمار آنها با روش های خاص، برای رساندن به سنی مشخص گفته می شود که این فرایند نیمی هنر و نیمی فن باغبانی است.

درختان بن ‌سای ابعادی از 10 تا 70 سانتی متر دارند.

بن سای کوچک ارتفاعی کمتر از 10 سانتی متر دارد و نمونه متوسط آن ها اندازه ‌های بین ۱۰ تا ۳۰ سانتی ‌متر دارند.

نمونه ای از بن ‌سای بزرگ هم ارتفاعی بین ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر دارد.

تفاوت بین گیاهان بن سای شده با گیاهان معمولی

یک درخت در محیط طبیعی، ریشه ی خود را برای جذب مواد غذایی، در خاک گسترش می‌دهد و با توجه به مقدار مواد غذایی و … که در محیط پیرامون آن وجود دارد، رشد کرده و گسترش پیدا می کند.

اما رشد انواع بن سای به یک محیط، محدود است. میزان جذب مواد غذایی، فعالیت ریشه و … در بن سای، به پرورش دهنده آن بستگی دارد.

هر چه قدر پرورش دهنده بتواند به جذب مواد غذایی بیشتر کمک کند، بن سای بلندتر می‌شود و البته عکس این عمل هم اتفاق می افتد.

ریشه و شاخه های بن سای دائما در حال هرس شدن هستند، به همین دلیل همواره اندام ‌های جوان تولید می‌کنند.

از طرفی دیگر به علت اینکه قد درختان بن سای به نسبت درختان معمولی کوتاه تر است، ریشه گیاه راحت تر می تواند مواد غذایی را به تمام نقاط گیاه برساند. به همین دلیل بن سای در مقابل با گیاه معمولی، عمر بیشتری دارد.

انواع گیاهان بن سای:

بن سای ها در دو دسته هستند:

دسته اول که به آنها همیشه سبز گفته می شود و شامل درختانی همچون کاج هستند.

دسته دوم به نام خزان دار که درختانی همچون نارون، بلوط، ابریشم، سیب و … در این دسته جای می گیرند.

برای خواندن ادامه مطلب بن سای چیست؟ روش ساخت بن سای کلیک کنید.

​

​

 ​

کود های شیمیایی

کود شیمیایی به منظور افزایش مواد معدنی خاک و تامین عناصر مورد نیاز گیاه، مورد استفاده قرار می‌گیرد. کودهای شیمیایی در بر گیرنده عناصر مختلفی هستند. ترکیب شیمیایی کودها، درصد عناصر غذایی موجود در آنها و درجه خلوص کود های شیمیایی با همدیگر متفاوت است و این تفاوت در مقدار مصرف، نحوه مصرف، زمان مصرف و میزان اثر بخشی آنها تاثیر دارد. بهترین نوع کود های شیمیایی کودهای قابل حل در آب است که به نسبت دارای ازت، فسفر، پتاس و سایر مواد معدنی کم مصرف (ریز مغذی) می‌باشد. انواع کودهای شیمیایی عبارتند از:

1. کودهای ماکرو
2. کودهای میکرو (ریزمغذی ها)

کود های ماکرو

این کودها تامین کننده عناصر ماکرو (پرمصرف) در خاک هستند و عبارتند از:

الف) کودهای ازته (نیتروژن دار)

این کودها دارای عنصر ازت هستند. این ازت به صورت یون نیترات منفی NO3 و یون آمونیوم مثبت NH4 است که فرم جذب آنها متفاوت است. ازت مسئول رشد سبزینه ای و تامین کننده انرژی لازم در ابتدای رویش گیاه می‌باشد و باعث تشکیل اندام‌های جدید و شاخ و برگ زیاد و ایجاد سطح فتوسنتز کننده و تولید کننده خواهد شد.

از کودهای ازته معمول می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

کودهای آمونیاک

کودهای آمونیاک به دو دسته آب و مایع دیده می‌شوند که ۸۲ درصد آن ازت است، اما در محیط گلخانه به دلیل خاصیت آمونیاکی بودن، کاربرد زیادی ندارند. به خصوص اگر کود آمونیاکی روی سطح خاک باشد، گاز آمونیاک تولید شده و برگ‌سوزی ایجاد می‌شود. بنابراین از این دسته کودها معمولا استفاده نمی‌شود.

کودهای اوره

رایج ترین کود در میان کود های ازته است که دارای ۴۶ درصد ازت می‌باشد. کود اوره با توجه به شکل فرمولش CO(NH2)2 آمونیومی است. البته در شرایط معمول اگر کودهای ازته دیگر موجود باشند از کود اوره استفاده نمی‌کنند. زیرا این کود در شرایط رطوبت خاک، حالت کلونی می‌گیرد و ایجاد گاز آمونیاک می‌کند که در محیط سربسته گلخانه اثرات نامطلوبی روی گیاه می‌گذارد. اما از لحاظ اینکه یک کود بسیار ساده و راحت است کاربرد دارد ( چه مصرف مستقیم و چه محلول با آب آبیاری). بعد از مصرف این کود، عمل تهویه شدید انجام می‌دهند که گاز آمونیاک خارج شود. در سیستم آبیاری قطره ای از این کود به کرات استفاده شده زیرا خاصیت انحلال زیاد در آب دارد. کود اوره را می‌توان قبل از کاشت محصول و یا به صورت سرک بعد از آنکه گیاه مقداری رشد کرد به خاک داد.

کودهای اوره را معمولا تقسیم می‌کنند (کود سرک)، مثلا در یک گلخانه ۵۰۰ متر مربعی، این کود را به ۴ یا ۵ قسمت تقسیم کرده و یک قسمت را در عملیات خاک‌ورزی همراه فسفر و پتاسیم اضافه می‌کنند و بقیه را در زمان رشد اضافه می‌نمایند. دلایل اینکه تمامی کود اوره قبل از کشت اضافه نمی‌شود به دلیل محلولیت زیاد آن در آب است و از این رو به سرعت شسته شده و از دسترس گیاه خارج می‌شود و گیاه در مراحل بعدی رشد با کمبود مواجه می‌شود.

یک سری از کودهای اوره را با استفاده از فعل و انفعالات به کودهای اوره با پوشش گوگردی تبدیل کرده‌اند که کودهای مناسبی هستند و خواص کود اوره را دارند. این پوشش مومی گوگرد، لایه ای است که از تصعید ازت جلوگیری می‌کند، خاصیت میکروب‌کش دارد و ضد میکرو‌ ارگانیزم است. این کود مقدار ماندگاری بیشتری داشته و اگر آب به آن برسد زیاد محلول نیست و به تدریج حل می‌شود.

برای خواندن ادامه مطلب کودهای آلی و شیمیایی مورد استفاده در مزرعه و گلخانه کلیک کنید.

​

​

 ​

کود بیولوژیک چیست؟

جمعیت زیادی از یک میکروارگانیسم خاص یا گروهی از میکروارگانیسم‌های مفید برای افزایش بهره‌وری خاک هستند که باعث تثبیت نیتروژن جو یا محلول‌سازی فسفر خاک یا تحریک رشد گیاه از طریق سنتز مواد تقویت‌کننده رشد می‌شوند.

کودهای زیستی مبتنی بر منبع انرژی تجدیدپذیر، مقرون‌به‌صرفه و سازگار با محیط‌ زیست هستند که می‌توانند به صرفه‌جویی در هزینه‌های بالای موردنیاز برای خرید کودهای شیمیایی کمک کنند.

کود زیستی (بیولوژیک) حاوی میکروارگانیسم‌های زنده‌ای است که وقتی روی بذرها، سطح گیاهان یا خاک اعمال می‌شود، ریزوسفر گیاه را اشغال می‌کند و با افزایش تأمین یا در دسترس بودن مواد اولیه و مواد مغذی برای گیاه میزبان، رشد گیاهان و درختان را تقویت می‌کند و حاصلخیزی خاک را افزایش می‌دهد.

کودهای زیستی (مواد تلقیحی میکروبی) باعث بهبود حاصلخیزی خاک و افزایش جذب مواد مغذی و جذب آب در خاک‌های دارای کمبود می‌شوند، در نتیجه به استقرار بهتر گیاهان کمک می‌کنند.

کودهای زیستی همچنین مواد رشددهنده و مواد شیمیایی ضد قارچ را ترشح می‌کنند و همچنین جوانه‌زنی بذر و رشد ریشه را بهبود می‌بخشند.

بنابراین، استفاده از کودهای زیستی باعث غنی‌سازی خاک خواهد شد و هزینه کمتری نسبت به کودهای شیمیایی که به محیط‌زیست آسیب می‌رسانند و منابع انرژی تجدیدناپذیر را تخلیه می‌کنند دارد.

میکروارگانیسم‌های موجود در کودهای زیستی چرخه مواد مغذی طبیعی خاک را بازیابی می‌کنند و مواد آلی خاک را می‌سازند. از طریق استفاده از کودهای زیستی، می‌توان گیاهان سالم را پرورش داد، درحالی‌که پایداری و سلامت خاک را نیز افزایش می‌دهد.

 با کاربرد کود بیولوژیک می‌توان انتظار کاهش استفاده از کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها را داشت اما کودهای بیولوژیک هنوز قادر به جایگزین شدن با آن‌ها نیستند. ازآنجاکه کود بیولوژیک چندین نقش مهم را ایفا می‌کنند، اصطلاح علمی ترجیحی برای چنین باکتری‌های مفیدی، ریزوباکترهای محرک رشد گیاه است.

برای خواندن ادامه مطلب کود بیولوژیک چیست؟ انواع کود بیولوژیک کلیک کنید.

​

​

 ​

هموروئید یا بواسیر یکی از ساختارهای نرمال بدن است که جهت عملکرد طبیعی دفع مدفوع و حفظ کنترل بر دفع، لازم و ضروری است. منظور از هموروئید ۳ عدد بالشتک عروقی است که در ناحیه انتهای راست روده و در خروجی مقعد واقع شده و روی آن با مخاط طبیعی روده پوشیده شده است.

این بالشتک‌ها به طور طبیعی ۱۵ درصد از فرآیند کنترل مدفوع را بر عهده دارند. بیماری هموروئید یا بواسیر عبارت است از بزرگ شدن غیرطبیعی این بالشتک‌ها است که می‌تواند منجر به بروز علائمی شود که در اصطلاح مردم آن را بیماری بواسیر یا هموروئید می‌دانند.

عللی که باعث بروز علائم هموروئید می‌شود عبارت است از:

تشکیل لخته یا ترومبوز داخل بالشتک هموروئید که منجر به تورم و درد شدید در اطراف مقعد می‌شود، دوم خروج بالشتک‌های بزرگ هموروئید از مقعد و عدم داخل رفتن دوباره آنها که باز هم منجر به درد و توده دردناک در اطراف مقعد می گردد و مساله بعدی خونریزی هنگام دفع است که از علائم شایع بیماری هموروئید می باشد. بیمارانی که هموروئید بزرگ و پرولابه (بیرون زده) به مدت طولانی دارند معمولا از خیسی و ترشحات مقعدی رنج می‌برند که به علت بیرون‌زدگی مخاط روده اتفاق می‌افتد و دائم در این ناحیه ایجاد ترشح می‌کند.

دلایل ابتلا به بواسیر

عوامل متعددی وجود دارد که علت بیماری هموروئید می باشند که در زیر به برخی از این علل می پردازیم:

فشار آوردن هنگام دفع مدفوع

اگر هنگام دفع مدفوع، مجبورید بیش از ۵ دقیقه روی خود فشار بیاورید، بدانید که این امر طبیعی نیست. این فشار باعث خون ریزی می شود.

چاقی مفرط

وزن بالا، فشار زیادی بر قسمت تحتانی بدن وارد می نماید که می تواند از علت های بواسیر باشد. رگ های خونی در قسمت رکتال بزرگ می شود در نتیجه هنگام دفع مدفوع فرد دچار خون ریزی می شود.

مصرف کم آب

آب ترکیب اصلی مدفوع است. آب باعث نرمی مدفوع و آسانی دفع می گردد و هنگام دفع، روی رگ های رکتال فشاری وارد نمی کند. بنابراین طی روز آب کافی بنوشید.

برنامه غذایی کم فیبر

کمبود فیبر در برنامه غذایی باعث سفت شدن مدفوع می گردد. مدفوع سفت نیز، روی دیواره های مقعد اصطکاک ایجاد می نماید که سرانجام به خون ریزی منجر می شود. درمان بواسیر مصرف فراوان سبزی های برگ سبز است.

بارداری

بسیاری از زنان در دوره بارداری دچار بواسیر می شوند. یکی از مهمترین دلایل آن کاهش تحرک بانوان باردار است و علت دیگر آن گشاد شدن رگ های خون در بارداری می باشد. به همین دلیل زنان باردار به بواسیر مستعدترند.

یبوست مزمن

برخی افراد در طول سال به یبوست مستعدند و تغییرات غذایی نیز همیشه روی وضعیت آن ها تأثیر گذار نیست. اگر دچار یبوست مزمن هستید، به مرور زمان دچار بواسیر خواهید شد. برای پیشگیری بهتر است از قرص های رونده استفاده کنید.

نشستن طولانی مدت

بیشتر افراد مجبورند به مدت طولانی پشت میز بنشینند که این امر منجر به متورم شدن رگ های خون در ناحیه مقعد می گردد.

استفاده از دستمال توالت زبر

دستمال کاغذی که از آن استفاده می کنید، باید نرم باشد تا باعث زخم شدن مقعد نشود.

وضعیت نامناسب بدن

یکی از علت های بروز بواسیر، حالت نادرست نشستن است. خمیدگی بدن، روی قسمت پایین بدن فشار وارد می آورد. این فشار اضافه می تواند باعث تحریک بواسیر شود.

مصرف غذاهای پر ادویه

ادویه، مقعد زخم شده را تحریک و دفع مدفوع را سخت می کند.

برخی ورزش ها

برخی برنامه های ورزشی از جمله وزنه برداری شاید مناسب افراد مستعد به بواسیر نباشد. به ویژه نشستن روی زانو با وزنه، می تواند به متورم و زخم شدن رگ های مقعد منجر گردد.

اسهال

در این مواقع، فرد به طور مکرر به دستشویی می رود که این امر باعث ایجاد اصطکاک، زخم و عفونت مقعد می گردد.

برای جلوگیری از هموروئید چه باید کرد؟

1:مصرف روزانه آب به میزان لازم که نرمال آن 8لیوان است وقتی آب لازم به بدن برسد مدفوع خشک و متراکم نمی شود در نتیجه زمان دفع فشار کمتری به انتهای روده می آید همین امر از بروز بواسیر جلوگیری می کند.
2:برای جلوگیری از بواسیر می توانید مصرف روزانه میوه و سبزی را در سبد غذائی خود بگنجانید. وقتی میوه و سبزی جات مصرف می کنید حرکت غذا داخل روده سریع و روانتر می شود و در نتیجه یبوست و متراکم شدن مدفوع رخ نمی دهد.
3: چاقی هم می تواند علت هموروئید باشد افراد چاق کم تحرک می شوند در نتیجه حرکات روده سرعت کمتری خواهند داشت.اصولا افراد چاق بیشتر درگیر یبوست هستند و همین امر بواسیر را بزرگ و ملتهب می کند.پس اگر چاق هستید هرچه سریعتر وزن خود را کاهش دهید. 

برای خواندن ادامه مطلب دلایل بوجود آمدن بواسیر و راههای درمان آن کلیک کنید.

​

​

 ​

اکسیژن تراپی به معنای استفاده درمانی از اکسیژن برای کمک به آن هایی است که درگیر نگهداری سطح اکسیژن مورد نیاز بدن خود هستند.

عواملی که باعث می شوند فرد با سطح مناسبی از اکسیژن قادر به تنفس نباشد این‌ها هستند:

•  عفونت‌ ها
• ناتوانی در تنفس عمیق –  شاید به علت دیس پنه (تنگی نفس) درد، یا خستگی
• کاهش حجم ریه
• آسیب بلند مدتی که توسط بیماری‌ های مزمن تنفسی مثل آمفیزم به وجود می‌ آیند
•  خلطی که باعث مسدود شدن مسیرهای هوایی می شود
• ناتوانی در انبساط سینه به علت درد یا ضعف عضلات

 اکسیژن می تواند مرطوب یا غیر مرطوب (خشک) باشد و از راه ‌های مختلفی منتقل شود مثل:

•  ماسک معمولی صورت
• لوله بینی
• ماسک صورت که کیسه نگهدارنده دارد

علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خون

در زیر علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خود را مشاهده میکنید که در صورت مواجه شدن با این علائم با پزشک تماس بگیرید.

این علائم می تواند نشان دهنده نیاز شما به اکسیژن درمانی یا اکسیژن تراپی باشد:

• گیج شدن
• تنگی نفس
• تغییر در رنگ پوست
• تنفس های سریع و پشت سر هم
• سرفه کردن و یا خس خس در ناحیه سینه
• عرق کردن بدون دلیل

اکسیژن درمانی انواع مختلفی دارد از جمله: گاز اکسیژن، اکسیژن مایع، غلظت اکسیژن و درمان اکسیژن هایپربار (پرفشار).​

اکسیژن تراپی به معنای استفاده درمانی از اکسیژن برای کمک به آن هایی است که درگیر نگهداری سطح اکسیژن مورد نیاز بدن خود هستند.

عواملی که باعث می شوند فرد با سطح مناسبی از اکسیژن قادر به تنفس نباشد این‌ها هستند:

•  عفونت‌ ها
• ناتوانی در تنفس عمیق –  شاید به علت دیس پنه (تنگی نفس) درد، یا خستگی
• کاهش حجم ریه
• آسیب بلند مدتی که توسط بیماری‌ های مزمن تنفسی مثل آمفیزم به وجود می‌ آیند
•  خلطی که باعث مسدود شدن مسیرهای هوایی می شود
• ناتوانی در انبساط سینه به علت درد یا ضعف عضلات

 اکسیژن می تواند مرطوب یا غیر مرطوب (خشک) باشد و از راه ‌های مختلفی منتقل شود مثل:

•  ماسک معمولی صورت
• لوله بینی
• ماسک صورت که کیسه نگهدارنده دارد

علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خون

در زیر علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خود را مشاهده میکنید که در صورت مواجه شدن با این علائم با پزشک تماس بگیرید.

این علائم می تواند نشان دهنده نیاز شما به اکسیژن درمانی یا اکسیژن تراپی باشد:

• گیج شدن
• تنگی نفس
• تغییر در رنگ پوست
• تنفس های سریع و پشت سر هم
• سرفه کردن و یا خس خس در ناحیه سینه
• عرق کردن بدون دلیل

اکسیژن درمانی انواع مختلفی دارد از جمله: گاز اکسیژن، اکسیژن مایع، غلظت اکسیژن و درمان اکسیژن هایپربار (پرفشار).

برای خواندن ادامه مطلب اکسیژن تراپی یا اکسیژن درمانی چیست و چه کاربردهایی دارد؟ کلیک کنید.

​

حال سوال این است که چطور باید بفهمیم ریه هایمان درگیر کرونا شده، یا نه؟

– شروع علائم بالینی مانند سرفه نشانه درگیری دستگاه تنفسی است.– بطور معمول اگر فرد دچار سرفه شود یعنی دستگاه تنفسی او درگیر شده و اگر میزان درگیری بالا باشد علائم دیگری مانند تنگی نفس و احساس درد و سنگینی در قفسه سینه حادث می‌شود.

– هرچه میزان درگیری افزایش یابد، فرد در انجام فعالیت‌های معمول خود دچار مشکل شده و سرفه و تنگی نفس اجازه استراحت و فعالیت دیگری را به بیمار نمی‌دهد.

– در کنار این علائم، درصد اشباع اکسیژن خون که بوسیله دستگاه سنجیده می‌شود هم می‌تواند شاخصی برای تشخیص درگیری ریه باشد و این عدد نباید کمتر از ۹۳ یا ۹۴ درصد باشد.– یکی دیگر از راه‌های تشخیص درگیری ریه هم استفاده از سی تی اسکن است که این روش تنها با تشخیص و تجویز پزشک قابل انجام است.

– در خصوص بیماری کرونا موارد زیادی داشته ایم که فرد علائم بالینی شدید داشته، اما درگیری ریه خفیف بوده و در مقابل موارد زیادی هم داشته ایم که علائم بالینی فرد خفیف یا بدون علامت بوده، اما درگیری ریه بالا بوده است.

– بطور مثال مواردی داشته ایم که برای انجام عمل جراحی وضعیت جسمانی فرد بررسی شده و بطور اتفاقی متوجه درگیری ریه فرد مبتلا شده ایم و این درحالی است که هیچگونه علائم بالینی در فرد مبتلا مشاهده نشده است.

– در حال حاضر برخی این نگرانی را دارند که چنانچه درگیری ریه در برخی افراد بدون علامت است چطور آن را تشخیص دهند و از کجا بفهمند ریه آن‌ها هم درگیر شده، یا نه که باید گفت جای نگرانی نیست، چون اینگونه درگیری‌های بدون علامت به تدریج بهبود می‌یابند.

– چنانچه درگیری‌های بدون علامت ریه شدت یابد قطعا وارد مرحله علامت دار می‌شود و به نحوی خود را نشان می‌دهد.

– برخی افراد جهت اطلاع از وضعیت ریه خود درخواست سی تی اسکن می‌دهند اما استفاده زیاد از سی تی اسکن یعنی قرارگیری طولانی مدت در معرض اشعه و این امر خود می‌تواند در درازمدت ایجاد مشکل کند.– افراد باید به محض مشاهده علائم مشابه سرماخوردگی حتما به پزشک مراجعه کرده و درصورت داشتن علائم سرفه، تنگی نفس و … به پزشک متخصص عفونی یا ریه مراجعه و تشخیص در این زمینه را به پزشک بسپارند.

​

 ​

نام علمی:

vinifera

تیره:

Vitaceae

انگور (نام علمی: vinifera) سرده‌ای از درختان خانواده انگورسانان Vitaceae است. در این خانواده حدود ۱۱ جنس و بیش از ۶۰۰ گونه وجود دارد. مهم‌ترین جنس این خانواده جنس انگور است. این گیاه حالت بوته‌ای و رونده دارد و دارای پیچک در مقابل بعضی از برگ‌ها می‌باشد.

انگور، میوه نرم‌پوست و شیره‌داری است که از درخت انگور به عمل می‌آید. درخت انگور، مو (تلفظ: مُؤ) نامیده می‌شود. مو یکی از قدیمی‌ترین گیاهانی است که انسان کاشتن آن را آموخت. در کتاب‌های دینی کهن و در بسیاری از اسطوره‌ها و سروده‌های ملل نام انگور و موستان بسیار آمده‌است.

انگور در تمام مناطق معتدل جهان می‌روید. بیش از ۲۰ هزار نوع انگور در سراسر جهان می‌روید اما همه آن‌ها از انگور وحشی خاور نزدیک و انگور وحشی آمریکای شمالی نتیجه شده‌اند. گاهی انگور را کشمش می‌کنند.

انگور خشک کرده را کشمش می‌نامند. از انگور، آب انگور، ژله، مربا، و شراب می‌سازند. از پوست و دانه آن هم محصولات مختلف تهیه می‌شود. محلی که مو یا درخت انگور بسیار در آن کاشته شود موستان یا تاکستان نامیده می‌شود. مو را باید هر چند گاه هرس کرد زیرا این کار سبب می‌شود که میوه بیشتری به بار آورد. در بیشتر موستان‌ها داربست‌های می‌سازند تا مو بتواند از آن‌ها بالا رود. بزرگترین دشمن مو بیماری مخصوص ریشه مو است.

میوه انگور به نوع دانه‌دار و بی‌دانه تقسیم می‌شود. هر یک از این دو جور در رنگهای سرخ و سیاه و زرد و تقریباً سبز دیده می‌شوند. این میوه در مناطقی که حداکثر دمای آن بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد و حداقل آن کمتر از ۱۵ درجه زیر صفر نباشد بهتر رشد می‌کند.

کشور ایران دهمین تولیدکننده انگور دنیاست که حدود ۳٫۳ درصد از کل تولید انگور دنیا را به خود اختصاص داده‌است. انگور شهرستان کاشمر در خراسان رضوی معروفیت زیادی دارد ایران در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ پس از کشورهایی مانند چین، ایتالیا، ایالات متحده، اسپانیا، فرانسه، ترکیه، شیلی، آرژانتین و هند، با سطح زیر کشت بیش از ۲۸۰۰ کیلومتر مربع و دارای تولید سالانه بیش از ۲۲۵۰۰۰۰ تن انگور می‌باشد.

خواص دارویی

​

تقریباً ۱۵۱ گرم انگور که معادل یک فنجان است، صفر درصد چربی و ۲۷ گرم کربوهیدرات و قند دارد ضمن اینکه ۵ درصد از نیاز روزانه به فیبر و ۲۷ درصد از نیاز روزانه به ویتامین ث را فراهم می کند.

انگور همچنین حاوی مقادیر زیادی پتاسیم است و نکته مهم در رابطه با میوه انگور این است که منبع غنی از پلی فنول ها و اسیدهای فنولیک محسوب می شود. آنتوسیانین یک نوع فرعی از پلی فنول و مسئول رنگ قرمز، آبی، بنفش، سیاه یا سفید انگور است.

یکی دیگر از پلی فنول های انگور، رسوراترول است که با بهبود سلامت قلب ارتباط دارد.

از دست دادن وزن: تحقیقات محققان دانشگاه جورجیا نشان داده که رسوراترول موجودو در انگور به طور قابل توجهی به تلاشهای انسان برای کاهش وزن کمک می کند. رسوراترول به میزان قابل توجهی توانایی سلولها برای ذخیره چربی را کاهش داده و با سرعت بسیار زیادی سلولهای چربی را تجزیه می کند.

محافظت از سلامت قلب: پژوهشها نشان داده که رسوراترول توانایی بهبود انقباض عروق خونی و بهبود جریان خون را دارد ضمن این که دیواره های رگهای خونی را تمیز کرده، قطر آنها را بزرگتر می کند و به این ترتیب فشار خون کاهش می یابد. این روند باعث افزایش اکسیژن رسانی به سلولهای بدن نیز می شود.

مطالعات دیگر نشان داده است که تنها مصرف ۱۰ میلیگرم از مکمل رسوراترول در طول روز باعث کاهش قابل ملاحظه خطر ابتلا به حمله قلبی می شود.

محافظت از سلامت مغز: مطالعات دانشمندان سوئیسی نیز نشان داده که رسوراترول محافظ سلامت مغز است. رسوراترول پلاکت های آسیب دیده مغزی و رادیکال های آزاد مرتبط با ابتلا به بیماری آلزایمر را خنثی می کند. رسوراترول جریان خون به مغز را نیز افزایش داده و به بهبود پاسخ های ذهنی ما کمک می کند.

برای خواندن ادامه مطلب انواع انگور و نحوه احداث باغ انگور کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Dieffenbachia

تیره:

Araceae

گیاهشناسی

گل دیفن باخیا (dumb cane) با نام علمی Dieffenbachia Amoena بومی مناطق آمریکای استوایی میباشد. این گیاه از خانواده شیپوریان (Araceae) میباشد و بومی کشور برزیل و مناطق آمریکا استوایی میباشد. نام این گیاه از نام فردی به نام جوزف دیفن باخ سرباغبان و باخ گیاه شناس معروف برداشت شده است.

گیاه دیفن باخیا دارای ۳۰ گونه مختلف میباشد و از جمله گیاهان زینتی همیشه سبز و چند ساله است. همچنین گل دیفن باخیا جزو گیاهان آپارتمانی مقاوم بوده و به دلیل نگهداری ساده، به عنوان گیاه آپارتمانی در خانه دیده می شود.

ساقه‌های ساده‌ آن سرتاسر پوشیده از برگ‌های است. دیفن باخیا دارای برگ های غلافی رنگارنگ و خالدار بزرگ، بیضی شکل، نوک تیز، سبز رنگ با نقوش زیبای سفید، کرم و زرد در قسمت میانی برگ است که از دو سمت برگ دیده می شود. این برگ ها سر تا سر ساقه‌های گیاه را پوشانده است. طول برگ تا ۵۰ و عرض آن تا ۲۵ سانتیمتر هم می رسد. برگ‌های این گیاه همزمان با بلند شدن ساقه رشد می‌کنند و به مرور زمان ساقه را لخت می‌کنند. چون در اثر رشد گیاه برگ‌های پایینی میریزند، ساقه لخت شده و به صورت یک میله تک انشعابی تنها میماند.

آیا دیفن باخیا سمی است؟

گیاه دیفن باخیا جزو گیاهان آپارتمانی سمی به شمار می رود و نام فارسی آن یعنی سم برگ به سمی بودن برگ های دیفن باخیا اشاره دارد. دیفن باخیا در کنار زیبایی منحصربفردی که دارد می‌تواند همان قدر نیز خطرناک باشد.  شیره سمی این گیاه حاوی بلورهای کلسیم اگزالات معروف به رافید بوده و در صورت تماس با اعضای بدن باعث تحریک پوست و چنانچه برگ‌هایش خورده شوند باعث مسمومیت و ورم و دیسفاژی و گاه مرگ می‌شوند. پس اگر فرزند کوچک یا حیوانی در خانه دارید، گلدان آپرتمانی دیفن باخیا را از دسترس او خارج کنید و خودتان هم در زمان تیمار، آبیاری و تکثیر با احتیاط رفتار کنید و در موقع برخورد با آن از دستکش استفاده زیرا شیره سمی این گیاه میتواند چشم یک انسان را هم نابینا کند.

انواع دیفن باخیا

1. دیفن کاملیا (Dieffenbachia Camille)

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گیاه دیفن باخیا + انواع دیفن باخیا کلیک کنید.

​

​

 ​

تراریوم چیست؟

تراریوم در اصل یک محیط کوچک بسته یا نیمه باز برای گیاهان مختلف است که به آن گلخانه‌ی مینیاتوری یا باغ شیشه‌ای هم می‌گویند. محفظه‌‌ی تراریوم اکثرا شفاف و از جنس شیشه یا پلاستیک است. یعنی تراریوم‌ها در اصل یک بطری دربسته بودند که همراه با چند لایه خاک، گیاهان کوچک رطوبت‌دوست را در خودشان پرورش می‌دادند.
انواع تراریوم :

• تراریوم بسته
• تراریوم نیمه باز

​

تراریوم‌های بسته، ظرف‌هایی دارند که هیچ منفذی ندارد و درپوشی دارند که می‌توان آن‌را برداشت، اما تراریوم‌های نیمه‌باز ظرف‌هایی هستند که مقداری از آن‌ باز است و هوا در آن جریان دارد.

​

در ادامه ی مقاله به طور کامل این دو نوع تراریوم را معرفی می کنیم.

تاریخچه‌ی تراریوم

​

در دوران ویکتوریا، پزشک معروفی به نام «ناتانیل بگشاو وارد»،‌ در حین آزمایش‌هایش روی گیاهان دارویی متوجه شد که می‌تواند خزه‌های کم‌یاب را داخل یک بطری جمع آوری کند و پرورش دهد. این ایده به مرور زمان به تراریوم های امروزی تبدیل شد.

جالب است بدانید که نام قبلی تراریوم «بطری واردین» بود که به اسم همان پزشک نام گذاری شده بود. شکل اصلی تراریوم ها در آن زمان یک بطری دربسته بود که در چند لایه خاک، گیاهان کوچک رطوبت‌دوست را در خودش پرورش می‌داد.

نام تراریوم ریشه ی لاتین دارد و Terra به معنای زمین و arium به معنای خانه است. در واقع پیشینه‌ی تراریوم‌ها به ۱۵۰ سال می‌رسد اما در چندسال اخیر در میان مردم محبوب شده اند.

اکوسیستم تراریوم های نیمه باز و بسته چگونه عمل می کند؟

اکوسیستم تراریوم‌های نیمه باز و بسته تا حدودی با هم متفاوتند. به همین دلیل به طور دقیق به بررسی هرکدام از آن‌ها می‌پردازیم.

اکوسیستم تراریوم های بسته

تراریوم‌های بسته محیطی کاملا ایزوله دارند که راهی به بیرون ندارد. گیاهان داخل آن به هرآن‌چه که مورد نیازشان است، دسترسی دارند. خاک، مواد مغذی را برای گیاه فراهم می‌کند، این مواد مغذی در یک چرخه وارد گیاه می‌شود، بعد از جذب شدن و از بین رفتن گیاه دوباره وارد خاک می‌گردد.

آب داخل تراریوم هم وارد یک چرخه می‌شود و در واقع هیچ وقت از بین نمی‌رود. آب بخارشده از گیاه و خاک به دیواره‌ی ظرف تراریوم برخورد می‌کند و دوباره به مایع تبدیل می‌شود و به خاک برمی‌گردد. به عبارتی این همان چرخه‌ی طبیعی باران است.

برای خواندن ادامه مطلب روش ساخت تراریوم ( آموزش تصویری) کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Polianthes tuberosa

تیره:

Asparagaceae

گل مریم (نام علمی: Polianthes tuberosa) گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوشبو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می‌گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده‌است. این گل، بومی مکزیک بوده و بسیار خوشبو و معطر است. این گیاه در ماه های بهار ، پاییز و تابستان بسته به فصل کاشت پیاز ، به گل می نشیند. گل مریم در هندوستان دارای اهمیت ویژه‌ای است و در مراسم عروسی، عزا و آیین‌های مذهبی استفاده می‌شود. در ایران نیز این گل به صورت تجارتی تولید می‌شود. گل مریمی که در ایران تولید می‌شود به دلیل معطر بودن آن در دنیا منحصربه‌فرد است و به دلیل همین مزیت در دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد و هر ساله مقدار زیادی از این نوع گل به سراسر جهان و بخصوص به اروپا صادر می‌شود.

گل مریم گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوش بو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده است.

در ایران پرورش گل مریم بصورت تجارتی تولید می شود. گل مریمی که در ایران تولید می شود به علت معطر بودن آن در جهان منحصر به فرد است و به علت همین فواید در جهان جایگاه ویژه ای دارد و هر ساله اندازه زیادی از این مدل گل به سراسر دنیا وبخصوص به اروپا صادر می شود.

​

نیازهای اکولوژیکی

نور:

گل مریم برای گلدهی مناسب باید روزانه 5 تا 6 ساعت نور آفتاب ببیند. کم بودن نور محیط و قرار گرفتن گیاه در سایه باعث گل ندادن گیاه، ریزش غنچه‌ها، رنگ‌پریدگی برگ‌ها و باریک و بلند شدن آن‌ها می‌شود.

برای خواندن ادامه مطلب طریقه پرورش و نگهداری گل مریم کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Chrysanthemum

تیره:

Asteraceae

گیاهشناسی

 گیاه ملی ژاپن  و زادگاه اصلی آن آسیا و به احتمال زیاد چین و ژاپن است. مهمترین گل بریدنی در دنیا بوده و دارای بیش از 200 گونه است که در بین آن ها گونه ها و رقم های یک سـاله علفی، چندساله و درختچه های کوچک و بوته ای وجود دارد. در سال های اخیر کاشت و نگهداری ان در گلدان بخصوص انواع پاکوتاه ان در اپارتمان ها معمول شده است،بعد از میخک از مهمترین و اقتصادی ترین گل های تجارتی و است و علت ان طول عمر زیاد گل بریده ان در گلدان است،از مزایای دیگر این گیاه زینتی قابلیت تولید و گل دهی در تمام طول سال است که با کوتاه و بلند کردن طول روز در گلخانه گیاه را وادار به گل دهی میکند،گلها با رنگ های متنوع به صورت کم پر و پرپر در واریته های مختلف به ظهور میرسند هر گیاه به وسیله دستک هایی در سطح زمین گسترش می یابد و تولید تعداد زیادی ساقه ایستاده می کند که در صورت لزوم باید قطع و هرس شوند. هر ساقه می تواند تعداد زیادی شاخه های فرعی داشته باشد. برگ های آن ممکن است صاف یا دندانه دار باشد که به صورت متناوب روی ساقه قرار دارند. گاهی سـاقه و برگ های آن کمی چسبناک است. بـر اثر مالش و خراش دادن بـرگ ها، بـوی خوبی از آن متصـاعد می شود.

چون این گل جزء تیره کلاپرک سانان می باشد، هر گل آذین منفرد دارای دو نوع گل (گلچه) است. گل هایی که در سمت بیرونی طبق واقه شده اند گل های ماده و گل هایی که در وسط قرار دارند دو جنسی و معمولا بارور هستند. گلبرگ ها در تام رنگ ها به جز آبی دیده می شوند. گـیاهی است روزکوتاه ولـی بـرخی رقم ها بی تفاوت هستند.

طبقه بندی داودی

به طور کلی داودی دارای دو گروه یا فرم است:

فرم استاندارد:در این گروه گل ها درشت و به صورت تک گل می باشد و برای گل بریده مناسب است.

​

خوشه ای(Spray): بوته آن متراکم و دارای گل های ریز و به صورت مجتمع می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل داوودی کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

.Lilium spp

تیره:

Liliaceae

گیاهشناسی

لیلیوم گیاهی پیاز دار است که شامل گونه های اوربیت، اوربیتال وغیره می باشد از گونه های بومی ایران می توان سوسن چهلچراغ را نام برد. نوعی از آن که گلهای سفید معطر تولید میکند و در شهرهای آذربایجان به گل «مریم» معروف است.

(با نام رسمی لیلیوم رشتی یا لیلیوم ایرانی) از واریته‌های قدیمی لیلیوم‌هاست که هنوز کشت و برداشت میشود. این گیاه را می توان به راحتی نگه داری و تکثیر کرد ،گیاه بسیار کم توقعی است و می توان به راحتی ان را در هوای ازاد و در داخل اپارتمان پرورش داد. پیاز این گیاه نسبات به سرما و یخ بندان بسیار مقاوم است.

طول دوره رشد این گیاه حدود ۷۰-۱۲۰ روز می باشد و ارتفاع ان به۷۵-۱۳۰ سانت می رسد. گل های این گیاه در رنگ های بسیار زیاد و جذابی وجود دارد، بعضی گونه ها دارای بوی بسیار شدید و مطبوعی است. میزان عطر در برخی گونه ها بیشتر و در برخی کمتر است و حتی برخی گونه ها عطر قابل توجهی تولید نمی کنند.

پیاز های بالغ می توانند ۷-۱۵ غنچه تولید کنند که قطر دهانه هر گل به ۱۶-۲۰ سانت و حتی بیشتر نیز می رسد. کیفیت گل ها و تعداد ان ها به بزرگی پیاز، غنی بودن خاک و تغذیه گیاه بستگی دارد. لیلیوم معمولا خاکهای با PH خنثی تا کمی اسیدی را می پسندد .

گل لیلیوم (گل سوسن) بیشتر گل گرمسیری است، ولی در مناطق سردسیر هم می توان آن را در گلدان کاشت. لیلیوم گیاهی گلدار و پیاز دار است. گیاهی چند ساله بشمار می رود. گل های این گیاه دارای اشکال و شکل های مختلفی می باشند برخی فنجانی شکل و برخی دیگر زنگوله مانند هستند که دارای گلبرگ‌های وارونه‌ای می‌باشند برخی دیگر نیز قیفی شکل هستند.

گل‌های این گیاه بر روی ساقه شکل می‌گیرند و ساقه این گیاه از پیاز رشد می‌کند. در آفتاب و همچنین سایه رشد خوبی دارد. رنگ‌های موجود در گل لیلیوم زرد، بنفش، نارنجی، قهوه ای، آجری و سفید و می باشد. گلی مقاوم و سخت است از این جهت که در برابر انواع بیماری و سرما مقاوم است.

معمولاً در فصل تابستان گل می دهد و برخی گونه‌ها زودتر و در فصل بهار شروع به گل دهی می‌کنند. شما می‌توانید زمان گل دهی گل لیلیوم را تغییر داده و آن را همزمان با جشن نوروز کنید. برای این کار شما باید در ماه‌های آذر تا دی گل لیلیوم را در گلخانه کشت نمایید. برای پرورش گل لیلیوم برای عید عملی که بسیار حائز اهمیت است نیاز دمایی مراحل مختلف این گل می‌باشد.

​

اطلاعاتی که درباره گل لیلیوم بدانیم

گل لیلیوم با نام علمی  Lilium spp از خانواده ی Liliaceae میباشد

دارای تنوع زیستی و تنوع رنگی بالا بوده و همچنین اکثرا دارای گلهای معطر میباشند .

گل لیلیوم (سوسن) در زیر خاگ دارای پیاز با فلسهای متعدد میباشد.

گل لیلیوم از جمله گیاهان پیازدار و گلده می باشد، که معمولاً در فصل تابستان گل می دهد

برای خواندن ادامه مطلب نحوه کاشت و پرورش گل لیلیوم کلیک کنید.

​

​

 ​

ساکولنت ها چه گیاهانی هستند؟

ساکولنت (Succulent plant) به هر گیاهی که دارای اندام های گوشتی، سفت و ذخیره کننده ی آب است، گفته میشه. ساکولنت ها آب را در برگها، ساقه ها و ریشه های خود ذخیره می کنند. این گیاهان خود را با شرایط آب و هوایی خشک و لم یزرع در سرتاسر جهان، از آفریقا تا صحرای آمریکا، وفق داده اند و همین سازگاری باعث شده که بتوانیم انواع ساکولنت ها را که دارای برگهای پهن، گلهای سفت و برگ های اشکی یا ستونی هستند در منزل پرورش دهیم.

گروهی از ساکولنت ها مانند آلوئه ها به خوبی شناخته شده اند در حالیکه برخی ازآنها ناشناخته اند. همچنین کاکتوس ها زیر مجموعه ای از ساکولنت ها هستند. این گیاه دارای ۶۰ گونه مختلف از گیاهان گوشتی رو شامل میشه که معرف ترین اونها سدوم، اشک تمساح، آچوریا و… است

از ساکولنت کجاها استفاده میشه؟

جالب است بدنید که ساکولنت ها را نماد مقاومت و استواری میدانند و به همین خاطر این روزها برای هدیه دادن به عزیزان از آنها استفاده میکنند، راستی برای ساخت ترایروم، روف گاردن ها، دویار سبز از ساکولنت های برگ پهن بیشتر استفاده میشود. همانوطر که گفتیم این گیاهان بسیار مقاوم هستند و برای دکوراسیون های داخلی بسیار مورد استفاده قرار میگیرند.

تفاوت کاکتوس و ساکولنت در چیست؟

هر دو گیاه گوشتی هستند ولی ساکولنت ها بخش بسیار بزرگی از گیاهان گوشتی رو شامل میشن که کاکتوس ها هم جزو اونها هستند، پس میشه گفت کاکتوس ها زیر مجموعه ای از خانواده بزرگ ساکولنت ها هستند.

تفاوت کاکتوس و ساکولنت رو میشه از چند ویژگی بررسی کرد، تفاوت در آرئول (ساکولنت‌ها فاقد آرئول هستند که تیغ از آنها بیرون بزند)، تفاوت در تیغ (کاکتوس ها تیغ زیادی دارند ولی اثر ساکولنت ها تیغ ندارند)، برگ (به جز چند گونه خیلی کمی اکثر کاکتوس‌ها برگ ندارند) و گل (گل‌های کاکتوس بسیار بزرگ، خاص و پیچیده می باشد) است.

انواع ساکولنت ها را بشناسید

ساکولنت ها رو باید به دو دسته زیر تقسیم کنیم :

• ساکولنت های سخت : گیاهانی که توانایی زندگی در شرایط سخت و هوای سرد را دارند و در بیشتر گونه ها رنگ برگها در دمای پایین تغییر میکند ولی باز زنده می مانند. (سمپرویوم ، کراسولا آتشین، هاورتیا گوره خری)
• ساکولنت های نرم : این نو گیاهان توانایی تحمل دمای سرد را ندارد پس اگر در مناطق سرد کشور زندگی میکنید و دوست دارید گیاهان خود را در بالکن نگهداری کنید انتخاب خوبی برای شما نخواهند بود. (سدوم، کوتیلدون، آچوریا)

چگونه از گیاه ساکولنت نگهداری کنیم؟

این گیاهان به نور خوب و فیلتر شده، آبیاری کم، خاکی با زهکشی بالا و دمای معمول اتاق برای رشد نیاز دارند ولی در ادامه به صورت کامل تمامی موارد را مورد بررسی قرار میدهیم.

نور مورد نیاز برای ساکولنت ها

ساکولنت ها به نور زیاد ولی فیلتر شده نیاز دارند که باز به منطقه و شدت نور خورشید بستگی دارد، این گیاهان را می‌توان با نور مصنوعی و لامپ‌های مخصوص هم پرورش داد. بعضی از ساکولنت ها مانند هاورتیاها در زیر نور بنفش رشد بهتری دارند.

دقت داشته باشید برخی ساکیولنت ها (تعجب نکنید خیلی جاها اینجوری تلفظ میشه) در تمام طول سال نیاز نوری بالایی دارند و باید نور خورشید را به طور کامل دریافت کنند البته نور باید به تمام بدنه ی گیاه برسد نه این که فقط به یک طرف گیاه نور بتابد. اگر ساکولنت ها نور مورد نیاز خود را دریافت نکنند رشد خوبی نخواهند داشت سرحال نخواهند بود و به احتمال قوی گل هم نخواد داد.

نکته مهم : درسته این گیاهان نور زیاد نیاز دارند ولی قرار دادن یکدفعه آنها در معرض نور مستقیم میتونه موجب سوختگی برگ در بعضی مواقع مرگ آنها شود.من که همیشه پشت پنجره که شیشه های مات داره میذارم و زیاد جابجاشون نمیکنم.

برای خواندن ادامه مطلب ساکولنت چیست؟ معرفی چند تا از بهترین ساکولنت ها کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Dahlia spp

تیره:

Asteraceae

گیاهشناسی

گل کوکب یا داهلیا، از گونه گیاهان غده‌دار و متعلق به خانواده کاسنیان (Asteraceae) است. کوکب، گیاهی چند ساله است که جزء گل‌های بومی کشور مکزیک، آمریکای مرکزی و کلمبیا به شمار می‌آید. تنوع رنگ، اشکال مختلف و زیبایی این گل باعث شده تا مورد توجه تولیدکنندگان گل و گیاه زینتی قرار گیرد. از آنجا که کوکب در دسته پیازه تابستانه قرار دارد، بنابراین غده‌های کوچک آن در فصل بهار کاشته می‌شود و از اواخر تابستان و اوایل پاییز شکوفا می‌شوند. البته این غده‌ها در دمای کمتر 5/6 درجه سانتیگراد نباید در زمین قرار گیرند. ارتفاع گونه‌های مختلف این گیاه بسته به گونه و طرز کاشت از 60 تا 180 سانتیمتر و قطر گل‌ها از 50/2 تا 20 سانتیمتر متغیر است. برگ‌های گیاه مرکب، بزرگ و دندانه دار هستند و گل‌ها نیز به کم پر یا پُر پر تقسیم می‌شوند. کوکب ساده و کوکب یقه دار از انواع کم پَر و کوکب آنمونیک، لاله زنبوری، توپی، کاکتوسی و زینتی از انواع پُر پر این گیاه محسوب می‌شوند.

دانستنی‌های مفید

بطور کلی، حدود 42 گونه و بیش از 20 هزار رقم گل کوکب وجود دارد. این تنوع بسیار زیاد ناشی از هشت لا بودن گل کوکب است؛ یعنی آنها دارای هشت مجموعه کرموزوم همولوگ هستند در حالیکه اکثر گیاهان فقط دو مورد دارند.

دیگر گونه‌های مرتبط به این گیاه شامل آفتابگردان، گل مروارید، گل داوودی و گل زینیا است.

7 واقعیت جالب درباره گل کوکب

1. گل کوکب توسط اسپانیایی‌ها کشف شد.
2. برخی گل‌های کوکب خوردنی هستند.
3. گیاه شناسان اولیه جذابیت عرفانی گل‌های کوکب را تحسین می‌کردند.
4. داهلیا یکی از نخستین گیاهانی است که به اروپا معرفی شد.
5. نام این گیاه برگرفته از نام گیاه شناس سوئدی (Anders Dahl) است.
6. این گیاه رشد سریعی دارد.
7. انجمن گل کوکب آمریکا این گیاهان را در ۱۴ گروه کلی طبقه بندی کرده است.

طبقه بندی کوکب

انجمن کوکب آمریکا این گیاهان را در ۱۴ گروه کلی طبقه بندی کرده است. از انواع عمده آن که جهت تولید گل بریده استفاده می شود می توان سه رقم تزیینی، کاکتوسی بزرگ و منگوله ای را نام برد. نوعی طبقه بندی کوکب براساس شکل ظاهری به صورت زیر است:

الف) کوکب های کم پر

الف-۱- کم پر ساده: یک یا چند گلچه شعاعی دارند که ممکن است همپوش باشند و در اطراف دیسک مرکزی قرار گیرند. اندازه گل به طور معمول کوچکتر از ۱۰ سانتی متر است.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش گل کوکب کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Hydrangea macrophylla

تیره:

Hydrangeaceae

گیاهشناسی

گل ادریسی (هورتانسیا) با نام علمی Hydrangea macrophylla به خانواده  Hydrangeaceae و راسته  Comales تعلق دارد و بومی کشور ژاپن است.البته در جنس این گیاه یعنی Hydrangea  در حدود 75-70 گیاه گلدار وجود دارد که بومی کشورهای آسیای جنوب شرقی و شرقی و همچنین قاره آمریکا  هستند. اکثر گیاهانی که از این جنس در دنیای گلها و گیاهان زینتی مورد استفده قرار میگیرند حدود 3-1 متر ارتفاع دارند ولی در بین آنان گیاهانی که شبیه درختان کوچک باشند نیز یافت می شوند.

در بین گونه های مختلف این گیاه ، چهار گونه و دورگه های بدست آمده از آنان بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفته اند که عبارتند از :

گونه Hydrangea macrophylla یکی از متداولترین و معمولی ترین گونه های زینتی است که میتواند در بهترین شرایط محیطی حتی تا 2.5 متر نیز رشد کند و به دلیل گل آذینهای بزرگ و جالب توجهی که دارد تحت پرورش قرار میگیرد. گل آذینهای این گیاه گاهی میتوانند بسیار بزرگ و قابل توجه شوند و توانایی نمونه های بدست آمده از این گونه در تغییر طیف رنگ از صورتی به آبی تحت شرایط مختلف اسیدیته خاک آنرا قابل توجه کرده است.جزئیات مربوط به این مسئله را در ادامه ملاحظه خواهید کرد. 

همچنین این گونه انواعی دارد که برگهایشان جالب توجه هستند زیرا رگه هایی از رنگ کرم رنگ در پهنه آنان و بخصوص حاشیه برگها وجود دارد. البته گلهای این نمونه ها به زیبایی و درشتی گلهای نمونه هایی که برگهای معمولی دارند نیست (تصویر در قسمت پایین مشاهده می شود)

گونه H.arborescens این نمونه گلهای سفید رنگی دارد که قطر گل آذین آن گاهی حتی به 25 سانتیمتر نیز می رسد. این گیاه حتی بعد از زمستانهای سرد و یا انجام هرسها و سرزنی هایی سخت و دیرهنگام  که ممکن است موجب عدم گلدهی هورتنسیای معمولی شود، به خوبی رشد می کنند و گل خواهد داد. به این گیاهان در زبان انگلیسی Smooth hydrangea گفته میشود.

گونه  H.quercifolia گیاهی است که انواع بوته ای آن حدود 1.5-1 متر ارتفاع می یابد . برگهایی شبیه به برگ بلوط و گلهای سفید رنگ دارد و شکل گل آذین کمی کشیده است و بین 10 الی 30 سانتیمتر طول دارد و اصولا گرمای بیشتری را نسبت به ادریسی معمولی تحمل می کند. برگهای این نوع از هورتانسیا با فرارسیدن پاییز رنگهای بسیار زیبایی را به نمایش می گذارند که معمولا در دیگر انواع هورتانسیا کمتر مشاهده می‌شود.رنگ گلهای این نوع هورتانسیا نیز با افزایش سن گل به رنگ صورتی متمایل می شود. به این گیاهان در زبان انگلیسی Oakleaf hydrangea گفته می شود.

گونه H.paniculata گیاهی است که با هرس مداوم می توان آنرا در حدود 1.5 متر نگهداشت اما تا 2.5 متر نیز میتواند رشد کند. و گلهایی سفید رنگ دارد که البته با افزایش سن صورتی رنگ می‌شوند. برگها در مقایسه با ادریسی معمولی از درخشندگی کمتر و اندازه کوچکتری برخوردار هستند و نرم تر نیز هستند. به این گیاهان در زبان انگلیسیPanicle hydrangea گفته میشود.

گلهای این گیاه به شکل طبیعی از اوایل بهار تا اواخر پاییز شکوفا می شوند اگرچه که با تغییر در دمای نگهداری محیط رویش می توان گلدهی این گیاه را کمی به جلو انداخت.گل آذین (مجموع گلهای) این گیاه به شکل گرد و مدور هستند و از تعدادی گل تشکیل شده اند. گلهای محبوبترین نوع ادریسی یعنی گونه  Hydrangea macrophylla  به سه رنگ سفید، صورتی و آبی دیده می شود و همانطور که در قسمت شرایط خاکی این گیاه مطالعه خواهید کرد با تغییر اسیدیته خاک رنگ گلهای گیاه را میتوان کنترل کرد. البته باید ذکر کرد قسمتهایی که در این گیاه رنگی است و جلب توجه می کند گلهای غیر بارور این گیاه هستند و گلهای بارور گیاه ریز و غیر توجه می باشند که البته اصلی ترین نقش را در تولید بذر این گیاه دارند. در زبان انگلیسی به این گیاه Hydrangea و همچنین (البته در سالهای قبل ) Hortensia گفته میشود.در ادامه نیازهای محیطی متداولترین نوع هورتانسیا یعنی  Hydrangea macrophylla آورده شده است.

نیازهای اکولوژیکی

آبیاری: گل ادریسی اصولا خاک مرطوب را دوست دارد و خشکی کشیدن منجر به از بین رفتن آن می شود. بنابراین آبیاری و حفظ رطوبت آن باید به شکل منظم انجام گیرد.زیاده روی در آبیاری نیز منجر به از بین رفتن ریشه ها و زرد شدن برگها و حتی از بین رفتن گیاهان می شود.

نور: ادریسی نه تنها به مکانی روشن و پر نور نیاز دارد بلکه روزانه حداقل  4-3 ساعت نیز باید از نور مستقیم آفتاب بهره مند شوند. کمبود نور منجر به عدم گلدهی گیاه، ریزش گلها، عدم باز شدن تمامی عنچه های روی یک دسته گل، رنگپریدگی برگها و بلند شدن شاخه ها می شود. از طرفی زیاد بودن میزان نور مستقیم آفتاب منجر به سوختگی برگها  و غنچه ها خواهد شد. بنابراین بهتر است که نور مستقیم را در طی صبح دم که شدت نور آفتاب ملایم تر است تامین کنیم و به گونه ای سایبانهایی برای گیاه استفاده کنیم و یا گیاه را در مکانهایی بگذاریم که از حدود ظهر به بعد در زیر سایه قرار گیرد.البته با فرارسیدن پاییز و کاهش دمای هوا باید میزان تابش نور مستقیم را به این گیاه بیشتر کرد .

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل ادریسی کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Viburnum opulus

تیره:

Adoxaceae

گیاهشناسی

بداغ درخچه‌ای است که به سرعت رشد می‌کند. این گیاه به دلیل داشتن شاخ و برگ و گل‌های زیبا و میوه های خوراکی بسیار پرطرفدار بوده و در باغ ها به عنوان پرچین بسیار کاربرد دارد.برگ ها سه قسمتی با طول و عرض ۱۰-۵ سانتیمتر است و شبیه برگ های درخت افرا است. برگ ها در پاییز به رنگ قرمز یا نارنجی در می آیند.

گل های این گیاه به شکل مجموعه ای کروی شکل ظاهر می شوند. که ابتدا سبز کم رنگ هستند و به تدریج سفید رنگ می شوند. گل های بارور به قطر ۱۱-۴ سانتیمتر در قسمت مرکزی و بالای این مجموعه قرار دارد و گل هایی با قطر ۲ سانتیمتر که در قسمت محیطی و اطراف این مجموعه هستند عقیم و نابارور هستند. فصل گلدهی بداغ بهار است. میوه های گرد و قرمز رنگ بداغ نیز زیبا و قابل خوردن هستند.

بداغ درختچه ای بزرگ با سرعت رشد متوسط میباشد که در برابر سرما و آلودگی هوا مقاوم است لذا برای کاشت در داخل شهر نیز مناسب میباشد. بداغ راست قامت و چندریشه ای است. تاج درخت به صورت گرد و پوششی میباشد . پوست تنه درخت ابتدا به رنگ سبز میباشد و سپس به قرمز – قهوه ای تبدیل خواهد شد . تنه درخت بداغ زمانی که خرد و یا شکسته میشود دارای بوی بسیار بدی است.

بداغ ویبورنوم بوی مطبوعی دارد. این گیاه ارتفاعی بین 1 تا 3 متر داشته و 5-10 سال طول می‌کشد تا به گل بنشیند. نوع V.tinus آن به عنوان پرچین به کار می‌رود اما نوع خزان کننده بداغ یعنی پلیکاتوم به خاطر ظاهر جذابش پرورش داده می‌شود. این گیاه در آب و هوای معتدل می‌روید و نیاز به نصف روز آفتاب دارد. خاک گلوله برفی باید زهکشی خوبی داشته باشد و حتماً مالچ پاشی انجام شود تا ریشه‌ها در فصول گرم خنک بمانند. این گیاه را می‌توان از طریق قلمه تکثیر کرد.

واریته های بداغ گلوله برفی

ممکن است بخواهید این گونه‌ها را پرورش دهید:

•   “Compactum” به ارتفاع 6 فوت می‌رسد، حدود نیمی از بوته معمولی گلوله برفی.
• ” Nanum ” یک نوع کوتوله است که تنها 2 فوت طول و 3 فوت عرض دارد.
•  گیاه گونه Viburnum oopulus  (بداغ گلوله برفی اروپایی) دارای دانه‌های جذاب است.
• Viburnum carlesii، ادویه‌ کره‌ای بسیار معطر بداغ، دارای خوشه‌های گل کوچک‌تری است.

سایر بوته‌های گلوله برفی

مردم ظاهراً نام “بوته گلوله برفی” را جذاب‌تر می‌دانند، زیرا چندین گیاه دیگر با این نام مشترک هستند، ازجمله:

• Hydrangea arborescens  یا گل ادریس”آنابل” یک گل ادریس کلاسیک است که توسط ارقام تازه‌تر Incrediball hydrangea شبیه سازی شده است.
• Viburnum macrocephalum، یک بوته بسیار بزرگ است (می‌تواند 20 فوت طول و عرض داشته باشد) با بزرگ‌ترین گل (تا قطر 8 اینچ) در میان بوته‌های گلوله برفی مختلف.
• Viburnum x burkwoodii ، یک نوع کوچک‌تر از بداغ (8 تا 10 فوت طول) است که بوی شگفت‌انگیز از گیاهان والد خود به ارث برده، ادویه کره‌ای بداغ.
• Viburnum x carlcephalum ، یک هیبرید گلدانی کوچک‌تر است که والدین آن V. macrocephalum و V. carlesii هستند که معمولاً “گلوله برفی معطر” نامیده می‌شوند.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل بداغ کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Berberis thunbergii

تیره:

Berberidaceae

این گیاه در قرن هفتم میلادی شناخته شده است و پیدایش آن از نظر زمین شناسی به دوره Eucen مربوط میشود .
زرشک زینتی  بومی ژاپن و نقاط معتدل نیمکره شمالی می باشد ودر ایران در مناطقی مانند خراسان ، اطراف تهران  ، قسمتهایی از آذربایجان ، اصفهان ، کرمان و همچنین کرج و چالوس می روید .
این گیاه به دو نوع دانه دار و بی دانه تقسیم می شود: زرشک دانه دار بیشتر به صورت زینتی کشت می شود ولی نوع بی دانه آن از نظر تجارتی دارای اهمیت می باشد.

بوته ای برای همه ی فصول. گلهای زرد کوچک زرشک سرانجام به حبه های گرد کوچک سرخ براق در ریسه های کوچک و بزرگ تبدیل می شود.

بوته های زرشک را میتوان به فرم پرچین یا حصار رسمی برای دور باغ یا باغچه آرایش کرد. اگر به بوته های زرشک اجازه داده شود که به فرم طبیعی و آزادانه رشد کند و تکثیر شود گلهای کوچک آن جالب تر و تاثیرگذار تر خواهد بود.

متداول ترین انواع زرشک تزیینی که پرورش داده میشود، B.thunbergii درختچه ای با شاخ و برگ متراکم و گرد و خزان کننده  به ارتفاع ۱ متر با پهنای زیاد و با خارهای تیز بر ساقه است. زرشک گیاهی پر دوام است و حدودا پس از ۵ سال بالغ می شود، ولی از اوایل عمر گل میدهد. این گیاه دارای گلهای زرد رنگ کوچک درخشان است. رنگ برگهای در پاییز در نواحی خنک جالب است. نوعی زرشک معروف به زرشک ارغوانی تیره به خاطر تفاوت نمایان سرشاخه هایش به مقدار زیاد کاشته می شود. زرشک در کاشت به صورت مخلوط با سایر گیاهان بسیار زیبا است. طبیعت سنبله هایش آن را به عنوان پرچین کوتاه مفید می سازد. حبه های قرمز درخشان آن در طول زمستان بر بوته باقی می مانند. این گیاه  در هر فصلی از سال زیبایی خاصی به باغ می بخشد.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گیاه زرشک زینتی کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Spinacia oleracea

تیره:

Chenopodiaceae

گیاهشناسی

گیاهی یک ساله، دولپه ای وگلدار  با ساقه و برگ‌های لطیف است. اسفناج از سبزیجات برگی بوده و به صورت خام یا پخته شده مصرف می‌شود. این گیاه تا ۳۰ سانتی‌متر رشد کرده و دارای برگ های با اندازه‌ها و شکل‌هایی مختلف است. در این مقاله به معرفی اسفناج به عنوان یکی از سبزیجات برگی  پرداخته خواهد شد.

اسفناج دارای دو نوع متمایز است :

• اسفناج تیغ دار که دارای بذور خاردار ، برگ های کوچک و محصول دهی کمتر است.
• اسفناج بدون تیغ که دارای بذور گرد ، صاف و فاقد خار با برگ های بزرگتر و بوته های قوی تر می باشد.

اسفناج گیاهی یکساله و دوپایه با برگ هایی به رنگ سبز تیره می باشد.

اسفناج دارای ریشه های عمیق است.

پهنک برگ ها صاف یا چین دار و کناره برگ ها به صورت صاف یا دندانه دار می باشند.

اسفناج پس از سبز شدن بذور به تولید برگ های قاعده ای موسوم به “روزت”( rosette) می پردازد.

هوای گرم باعث به گل نشستن ، کند شدن رشد و تند شدن طعم برگ های گیاه اسفناج می شد.

برگ های این گیاه در ارقام مختلف دارای شکل ها (تخم مرغی ، بیضوی ، نیزه ای) و دارای رنگ های متفاوتی هستند.

ساقه گلدهنده ی اسفناج از نوع برافراشته است و ارتفاع آن تا یک متر می رسد.

گل های اسفناج بسیار کوچک ، خوشه ای و به رنگ سبز هستند.

​

خواص دارویی

اسفناج گیاهی است  دارای ساقه ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پهن و نرم مثلثی شکل به رنگ سبز می باشد همچنین اسفناج گیاه بومی ایران است. اسفناج از جمله سبزى هاى معتدل هست و با هر مزاجى سازگار مى باشد اسفناج سرشار از ویتامین هاى A ،B1 ،B2 و C می باشد که در فصل بهار ویتامین C در آن زیاد است. همچنین اسفناج داراى املاح کسلیم، سدیم، پتاسیم، ید، مس، ارسنیک و منیزیم هست و به علت داشتن منیزیم جلوى پیشرفت سرطان را می گیرد.

اسفناج، مقادیر زیادی ویتامین K دارد که می‌تواند از فعالیت زیاد استئوکلاست (سلول‌هایی که سبب تخریب استخوان‌ها می‌شود) جلوگیری کند. همچنین این ویتامین به ساخت استئوکلسین پروتئینی که برای حفظ تراکم و مقاومت استخوان‌ها ضروری است کمک می‌کند. مصرف یک پیمانه اسفناج تازه یا یک ششم پیمانه اسفناج پخته، حدود دو برابر نیاز روزانه بدن به ویتامین K را برطرف می‌کند. ویتامین K همراه با کلسیم و منیزیم موجود در اسفناج برای استحکام استخوان‌ها دارای اهمیت اساسی هستند.

برای خواندن ادامه مطلب کشت و پرورش گیاه اسفناج کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Capsella bursa-pastoris

تیره:

Brassicaceae

کیسه کشیش گیاهی است که در تمام نواحی ایران بدان برخورد می شود. در اطراف تهران، شمیرانات، کرج، مغرب ایران، کرمانشاه، گیلان، بلوچستان و بسیاری از نواحی البرز مانند منطقه عمارلو، ناحیه بین چرم کش و کبوتر چاک، داماش و همچنین در خراسان: مشهد، نیشابور، آبشار اخلمد، جنگل گلستان. کرمان: کوه لاله زار در ۳۰۰۰ متری می روید.

گیاهشناسی

گیاه کیسه کشیش از تیره شب بو گیاهی است علفی، معمولا دو ساله و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتی متر که بیشتر در آبادی ها، کنار جاده ها و اماکنی که در آن جا سکونت وجود دارد یافت می گردد ضمنا در مزارع و نواحی بایر نیز فراوان می روید.

به نظر می رسد که منشا اصلی آن، برخی نواحی مدیترانه بوده است. وجود آن در مزارع باعث سرعت انتشار آن در نواحی مختلف کره زمین گردیده است و چون اختصاصات این گیاه تیره شب بو به نحوی است که در هر شرایطی، رشد و نمو حاصل می کند از این جهت در همه جای کره زمین می توان بدان برخورد نمود.

کیسه کشیش، گل هایی به رنگ سفید و مجتمع به صورت خوشه دارد. طول خوشه گل دار آن بر حسب آن که گیاه در چه محلی روییده شده باشد فرق می کند، مانند آن که در زمین های مناسب و نسبتا مرطوب، خوشه های بلند ولی در اماکن نامساعد و خشک، خوشه های کوتاه به طول چند سانتی متر می بندد. میوه اش سیلیکول و به شکل قلب است. قسمت مورد استفاده گیاه، کلیه اندام های آن است.

ساقه آن افراشته، ساده یا با یکی دو انشعاب مشخص، صاف یا با کرک‌های پراکنده، دارای ریشه ای دوکی شکل که ارتفاع آن به ۵۰ سانتی متر نیز می رسد. بیشترین رویش را در پاییز دارد، اما در تمام طول سال در حال رشد است. برگ‌های روی تنه گیاه بسیار ریز و کوچک و به شکل نیزه هستند. برگ‌های آن در انتهای گیاه و نزدیک به زمین، نسبت بزرگتر که کناره های آن دندانه دار، به شکل موازی، متناسب و با فواصل یکسان از یک دیگر رشد می کنند.

برگ‌های این گیاه مصرف خوراکی دارد و مثل اسفناج چه به صورت خام در سالاد و یا به شکل بورانی استفاده می شود. گل های آن کوچک، به رنگ سفید و به شکل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می شوند و دارای ۴ گلبرگ هستند. در برخی مواقع گل‌ها به رنگ صورتی نیز نمایان می شوند. دوره گلدهی آن تقریبا تمام مدت سال است. میوه آن خورجین، به شکل قلب، به طول ۴ تا ۹ میلی متر که در ظاهر مسطح و به رنگ سبز دیده می شوند.

درون میوه گیاه دانه هایی به اندازه و شکل خاکشیر وجود دارد.که دارای مصرف دارویی زیادی است. این گیاه در کنار جاده ها و یا مزارع به وفور به چشم می خورد و حتی در میان تخته سنگ‌ها و جلگه ها نیز یافت می شود. وطن اصلی این گیاه سرزمین‌های حوزه‌ی مدیترانه است. با توجه به این که گیاهی است علفی، در مناطق شمالی کشور و هم چنین منطقه‌ی آذربایجان شرقی قابل رویش است.

کل اندام های گیاه کیسه کشیش به خصوص اندام های هوایی اعم از جوانه های خشک شده و گل آن مورد استفاده قرار می گیرد. در کشورمان و بسیاری از کشورهای خاورمیانه و عرب این گیاه به نام کوشكوش شناخته می شود.

برای خواندن ادامه مطلب خواص گیاه دارویی کیسه کشیش کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Dracaena sanderiana

تیره:

Asparagaceae

انواع گیاه بامبو

به گونه های مختلفی تقسیم می شود که مهمترین آنها عبارتنداز:

1. گیاه بامبوی جوانه: این نوع بامبو از قسمت های وسط ساقه تشکیل می شود . برگ ها ازجوانه ی کنار ساقه می رویند .طول ساقه های نوع جوانه بین ۵۰تا۱۲۰ سانتی متر و رنگ برگ ها در این نوع ، سبز است.
2. گیاه بامبوی برگ سبز : در این نوع بامبو ، رنگ برگ ها سبز پررنگ است و ارتفاع ساقه به ۸۰ تا ۱۲۰ سانتی متر می رسد .
3. گیاه بامبوی طلایی : رنگ برگ ها در بامبوی طلایی ، سبز کم رنگ است که رگه های سبز پر رنگی در آن دیده می شود ، اما بعضی از انواع این گونه دارای برگ های سبز کم رنگ یکدست است.
4. گیاه بامبوی سیلور ( ابلق ) : این گونه از بامبو دارای برگ هایی به رنگ سبز کم رنگ و پر رنگ است و طول ساقه ی آن به ۱۲۰ سانتی متر می رسد .

گیاه بامبو از نظر نوع پیچ نیز دارای تقسیم بندی می باشد :

1. پیچ فنری :یکی از پر طرفدارترین پیچهای بامبو می باشد و از نظر تعداد پیچ نیز به دسته های تک پیچ ، دو پیچ ، سه پیچ و چهار پیچ تقسیم می شود .
2. پیچ o :به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه o انگلیسی به این نام معروف شده است.
3. پیچ s :به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه s انگلیسی به این نام معروف شده است. .

گونه‌های مختلفی از دراسیناها در خانه‌ها نگهداری میشوند و بسیار مقاومت از خودشان نشان میدهند. و امروزه بامبوها به دلیل سادگی نگهداری و زیبایی نسبی بسیار پرطرفدار هستند. علاوه بر اینها از آنجا که در فرهنگ فنگ‌شویی معتقدند که این گیاه شانس به ارمغان می‌آورد بسیار مورد استقبال قرار گرفته‌اند.

بامبو با شرایط آب و هوایی ثابت، سازگار است. از این رو از نگهداری بامبو مقابل باد کولر، نزدیک بخاری یا شومینه و یا جلو دری که بعضی اوقات نسیمی از لای آن می وزد، خودداری کنید و همچنین از جا به جا کردن آن بپرهیزید، چرا که این گیاه بعد از مدتی به مکانی که در آن قرار دارد عادت می کند و جا به جایی ممکن است ضربه ی جبران ناپذیری به گیاه وارد کند و باعث زرد شدن برگ های آن شود.

از بامبو به عنوان گیاهی اجتماعی و عاطفی یاد می شود .زمانی که تعداد زیادی از این گیاه در کنار یکدیگر قرار گیرد ، سرعت رشد آن افزایش می یابد.حتی پاجوش ها تا بلوغ کامل نباید از پای مادر جدا کرد

نکات فرعی تاثیر گذار بر رشد گیاه بامبو:

تاثیر رنگ ها بر روند رشد گیاه بامبو

• رنگ قرمز : اصولا گیاه بامبو به رنگ های شاد به خصوص قرمز واکنش مثبتی نشان می دهد .

تجربه نشان داده که اگر مکان نگهداری این گیاه با رنگ های شاد مثل نارنجی و قرمز تزئین شده باشد ، برگ های این گیاه با سرعت بیشتری رشد می کنند و امکان زدن جوانه های بیشتری را فراهم می سازند . همچنین وجود رنگ های گرم در مکان نگهداری گل بابو ، طول عمر گیاه را افزایش می دهد .

برای خواندن ادامه مطلب طریقه نگهداری و تکثیر گیاه زینتی بامبو کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Alyssum spp

تیره:

Brassicaceae

گیاهشناسی

قدومه گیاهی یک ساله به ارتفاع 40 – 30 سانتی متر و بسیار پر شاخ و برگ است. برگ ها کرک دار و متقابل، گل ها انتهایی و به صورت چتر، میوه خورجینک، دو خانه ای با دو برگچه که دو کفه آن از قاعده میوه باز می شود. در این میوه چهار بذر گرد، پهن و نوک دار در دو قسمت جدا گانه به صورت دو به دو با پرده ای غشایی از هم جدا می شود. در انواع دیگر قدومه، بذر گلابی شکل هم دیده می شود. به طور معمول دانه های قدومه با جدب آب، موسیلاژ فراوان تولید می کند. در ایران گونه های مختلف قدومه گزارش شده که به علت ویژگی های گیاه شناسی بسیار متفاوت، گروه بندی آنها مشکل است.

خواص درمانی

از بذر قدومه به همراه با بذر گیاهان دارویی دیگر در درمان بیماری های تنفسی، گلو درد و سرفه استفاده می شود. این بذر یکی از اجزای مهم انواع چهار تخم (Four Seed) محسوب می شود. به دانه، سپستان، بالنگو، بارهنگ و دیگر بذرهایی که لعاب تولید می کنندف در ترکیب چهار تخم، وجود دارد. قدومه مورد نیاز عطاری ها به طور معمول از مراتع جمع آوری می شود، به این لحاظ تنوع زیادی در بذر های ارائه شده مشاهده می شود.

ترکیبات شیمیایی

به طور کلی در انواع قدومه، دانه دارای مواد روغنی به مقدار 15 – 30 درصد است. روغن مذکور از گلیسیرید های اسید اولییک، اسید پالمتیک، اسید اروسیک و اسید لینولئیک تشکیل شده است. دانه در صورت جذب آب، لعاب زیادی تولید می کند.

نیاز های اکولوژیکی

بذر قدومه در خاک های سبک و سنگ ریزه دار به خوبی سبز شده و در خاک های سنگین از درصد سبز کشت زار کاسته می شود. این گیاه به خشکی خاک و هوا متحمل است و در بارندگی به هنگام رسیدن حساس است. سله خاک در موقع سبز شدن گیاه چه ها خسارت زیادی می زند.

​

کاشت

در تکثیر قدومه، رایج ترین روش استفاده از بذر است. استفاده از قلمه ساقه نیز برای برخی گونه ها گزارش شده است. در منطقه خور و بیابانک (استان اصفهان) کاشت بذر قدومه  (تخم سرخو) در پاییز انجام می شود و چنانچه تاریخ کاشت در مهر ماه انتخاب شود، طی 2 تا 3 روز گیاه سبز می شود و چنانچه در آذر ماه کشت صورت گیرد، طی 5 تا 6 روز گیاه از خاک بیرون می آید. بذر لازم برای کاشت، از 7 تا 30 کیلو گرم برای هر هکتار بسته به شرایط آب و هوایی و خاک متفاوت است. کاشت به صورت کرتی (در هم یا ردیفی) انجام می شود و پس از آن با دو آبیاری با فاصله یک شبانه روز، گیاه سبز می شود، تا شروع پر شدن دانه ها (پس از گل دهی) نیازی به آبیاری نیست.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره گیاه قدومه باید بدانید! کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Magnolia grandiflora

تیره:

Magnoliaceae

گیاهشناسی

مگنولیا سفید درختی همیشه سبز است و برگ های آن تخم مرغی شکل که سطح رویی آن سبز تیره و سطح زیرین آن در جوانی کرکدار است. برگ های این درخت می توانند به مدت دو سال روی درخت بمانند.

در اواسط بهار، گل های سفید و معطر مگنولیا ظاهر می شوند و دوره گلدهی آن تا ابتدای تابستان ادامه می یابد. سن گلدهی مگنولیا سفید یا تابستانه، از سن 15 سالگی و در برخی موارد بسیار زودتر است. در برخی از گونه ها در 10 سالگی نیز می تواند دانه تولید کند. این دانه ها توسط بلدرچین و سنجاب خورده می شود. ارتفاع این درخت تقریبا 18 تا 24 متر و گستردگی و قطر تاج آن 9 تا 15 متر می شود.

تفاوت فصل گلدهی ماگنولیاهای همیشه سبز با ماگنولیاهای خزان پذیر

معمولا اکثر نمونه های همیشه سبز در طی تابستان (از اوایل تابستان ) تا فصل پاییز گلدهی دارند .  اما در نمونه های خزانپذیر  گلدهی (البته با توجه به شرایط آب و هوایی) از اواخر زمستان تا اوایل بهار  و قبل از اینکه برگها رویش کنند انجام می شود. البته گلهای این گیاهان نسبت به سرمای دیررس بهاره بسیار حساس هستند و در صورت چنین مسئله ای گلها و همچنین برگهای جوان که تازه شروع به رویش کرده اند به دلیل سرما سیاه شده و ریزش می کنند.

​

کاربردها

• برای کاشت در میان چمن و به عنوان درخت خیابانی، همچنین کاشت در گلدانهای بزرگ.

• آنرا می‌توان در کنار سوزنی برگان و یا به عنوان پس زمینه سبز برای درختچه‌های گلدار نیز کاشت.

• اسانس گلها اثر تب بر داشته ودانه گیاه دارای ماده روغنی و معطر است که تشنج را بهبود می‌بخشد.

نیازهای اکولوژیکی

آبیاری: اصولا درختان ماگنولیا به آبیاری منظم نیاز دارند و در صورت خشک بودن خاک میزان گلدهی گیاه بسیار کاسته می شود و نوک و حاشیه برگها خواهد سوخت و ریزش برگها تشدید خواهد شد. همچنین تحمل درختان مسن و بالغ در برابر خشکی تا حدودی بیش از درختان جوان است و به همین دلیل  آبیاری در سال اول کاشت بخصوص در طی تابستان بسیار منظم باید انجام شود.

دما: گیاهان ماگنولیا اکثر از سرما بیشتر آسیب می بینند تا از گرمای تابستان. بخصوص اینکه اگر در تابستان آبیاری را با دقت و از روی برنامه انجام دهیم تحمل این گیاه در برابر گرمای هوا نیز افزایش می یابد. دمای بین ۹ تا ۲۱ درجه دمای مناسب میباشد.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش درخت مگنولیا (ماگنولیا) سفید کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Monstera deliciosa

تیره:

Araceae

گیاهشناسی

برگ انجیری با نام علمی Monstera deliciosa به خانواده Araceae تعلق دارد. این گیاه، یک پیچ خزنده بومی جنگلهای بارانی جنوب مکزیک تا جنوب کلمبیا است. این گیاه گاهی مانسترا و همچنین فیلودندرون نیز خوانده می‌شود. همچنین انواع فیلودندرون با برگهای پهن و بریدگیهای عمیق، با نام برگ انجیری شناخته می‌شوند. اگرچه این عمل اشتباه است اما خوشبختانه بسیاری از نیازهای این گیاهان (فیلودندرون‌ها و برگ انجیری)شبیه به یکدیگر است. برای تمامی آنها هوایی گرم و مرطوب مناسب است و در برابر طیف وسیعی از تغییرات دما انعطاف دارند و تمامی آنها ریشه های هوایی دارند که اگر خزه مرطوب در دسترس آنان باشد به خوبی رشد خواهند کرد.

برگ انجیری در موطن خود می‌تواند تا 20 متر نیز رشد کند و برگهایی با طول 90-25 سانتیمتر و عرض 75-25 سانتیمتر داشته باشد. تعداد شکاف موجود در برگهای جوان در مقایسه با برگهای مسن کمتر و عمق شکافها نیز کمتر است. همچنین شکل شکافها و عمق انان در گونه‌ها و نمونه‌های مختلف این گیاه با یکدیگر متفاوت است.البته در مورد گیاهان گلدانی ممکن است بر اثر رفت و آمد و برخورد افراد یا اشیا به برگهای گیاه ، آنان بدشکل شوند که می‌بایست مکان گیاه را تغییر داد. از دیگر اسامی انگلیسی این گیاه می‌توان به این موارد اشاره کرد:Ceriman, Cheese Plant,Fruit Salad Plant,Monster Fruit, Monsterio Delicio, Monstereo, Mexican Breadfruit, Split-leaf philodendron, Locust, Wild honey, Windowleaf,Balazo

​

نیازهای اکولوژیکی

برگ انجیری در محیط طبیعی رشد خود به دیگر درختان وابسته است زیرا ریشه  های هوایی آن رطوبت و مواد غذایی را از درختان دیگر تهیه می‌کند بنابراین زمانی که به عنوان گیاه گلدانی وآپارتمانی قصد نگهداری آن را دارید حتما باید به فکر تهیه قیم پوشیده از خزه نیز برای این گیاه باشید و ریشه های هوایی این گیاه را هرگز قطع نکنید و برای تقویت هر چه بیشتر ساقه‌ها، ریشه‌های هوایی را به داخل خزه‌ها هدایت کنید. ریشه‌های هوایی این گیاه در مناطقی که گیاه بومی آنجا است همانند مکزیک آنچنان بزرگ و قوی هستند که از آنان در بافت و تهیه سبدهای چوبی استفاده می شود. این گیاه زمانی که به صورت گلدانی نگهداری می‌شود بعید است که میوه دهد به هر حال میوه این گیاه قابل استفاده است  امامیوه سبز و نارس آن به دلیل وجود اسید اگسالیک گلو را آزار خواهد داد که با رسیدن میوه میزان این اسید کاهش می‌یابد. همچنین شیره برگها و ساقه این گیاه در برخی افراد حساسیت پوستی ایجاد می‌کند.

برای خواندن ادامه مطلب چگونگی نگهداری و پرورش گیاه برگ انجیری کلیک کنید.

​